سندروم داون شایع¬ترین عارضه ژنتیکی عقب¬ماندگی ذهنی متوسط و شدید می¬باشد که برای سال¬های زیادی موضوع مطالعات گسترده¬ای قرار¬گرفته است. تحقیقات و تجربیات بالینی نشان می-دهد که به طور¬کلی برخی جنبه¬های زبان به خصوص هنگام یادگیری زبان دوم برای افراد مبتلا به سندروم داون مشکلتر است. ساختار هجای زبان فارسی "((cc"cv می¬باشد که از یک همخوان در موقعیت آغازه هجا و دو صامت اختیاری در موقعیت پایانه هجا تشکیل شده است؛ در حالی که ساختار هجای زبان انگلیسی "(ccc)v(cccc) " می¬باشد. بنابراین،زبان¬آموزان فارسی زبان، باید تضاد بین آنچه می¬دانند ( زبان اول) و آنچه می¬آموزند (زبان دوم) را بر طرف سازند. این تحقیق به بررسی فراگیری خوشه¬های همخوان در ساختار هجای زبان انگلیسی، هم در موقعیت آغازه هجا و هم در موقعیت پایانه هجا، توسط زبان آموزان فارسی زبان مبتلا به سندروم داون می¬پردازد.بیست زبان¬¬آموز عادی و بیست زبان¬آموز مبتلا به سندروم داون از سطح یکسان بسندگی زبان انگلیسیدر این تحقیق شرکت کردند و داده ها به دو شیوه جمع آوری شدند. شیوه اول جمع آوری داده-هافرایندتولید خوشه¬های همخوان و شیوه دوم فرایندتکرار خوشه¬های صامت می باشد. در فرایند -تولید، هر دو گروه می¬بایست 44 کلمه و شبهکلمه که دارای خوشه های همخوانی آغازین و پایانی می¬باشند را تلفظ¬کنند و در شیوه درک، زبانآموزان وظیفه تکرار همان 44 کلمه که توسط محقق تلفظ می¬شدند را به عهده داشتند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان¬داد که همه زبان آموزان فارسی زبان در تولید و درک خوشه های صامت آغازه و خوشه های پایانی که از بیش از دو صامت تشکیل شده اند دچار مشکل می¬شوند؛ اما زبان آموزان مبتلا به سندروم داون به طور معناداری با مشکلات بیشتری مواجه می شوند. نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که فرآیند درج در موقعیت آغازه هجا متداول تر است، در حالی که فرآیند حذف و جایگزینی صامت بیشتردر موقعیت پایانه هجا رخ می دهد. شایان ذکر است که بین دو فرایند تولید و درک در هر دو گروه زبان¬آموز تفاوت معنی-داری وجود دارد.