در این پژوهش سعی شده است که اثردرآمد دائمی و نرخ بیکاری، بار تکفل و شاخص توسعه ی بازارهای مالی، ضریب جینی و تورم بر پس انداز بخش خصوصی مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور الگویی بر اساس مدل مورد استفاده ی دایال گولاتی و کریستین تیمان در سال 1997 در خصوص اقتصاد کشورهای جنوب شرقی آسیا و آمریکای لاتین طراحی شده است. نتایج حاصل ازبرآورد مدل با استفاده از روش جوهانسون و جوسلیوس و الگوی تصحیح خطا طی دوره(1387-1358) نشان می دهد که کاهش ضریب جینی چه در بلند مدت چه در کوتاه مدت پس انداز بخش خصوصی افزایش می یابد. افزایش بار تکفل و بهبود شاخص توسعه بازارهای مالی نیز به ترتیب باعث کاهش و افزایش پس انداز بخش خصوصی می شود.