در این پایان نامه روش محلول جهت ساخت فیلم های نازک نانوکامپوزیت انتخاب شد. مزیتی که این روش بر دیگر روش های ساخت نانوکامپوزیت ها دارد، این است که غلظت فاز محلول در این روش قابل کنترل بوده و می توان با تنظیم آن پراکندگی یکنواختی از پرکننده در فاز ماتریس ایجاد کرد. پس از ساخت نمونه ها به صورت فیلم های نازک با ضخامت 7-10 میکرومتر خواص الکتریکی، مکانیکی و اپتیکی نانوکامپوزیت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. در بررسی خواص الکتریکی نانوکامپوزیت، گذار از حالت نارسانا به نیمه رسانا در 8/0 درصد وزنی (49/0 درصد حجمی) مشاهد شد و این مقدار به عنوان آستانه ی نفوذ معرفی گردید. این فیلم ها ماکزیمم رسانندگی ویژه ی الکتریکی s/cm 5-10 × 23/4 درwt. % 5 درصد وزنی (vol. % 02/3) پرکننده از خود نشان دادند. با انجام دادن آزمون کشش روی فیلم های نازک، بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی آن ها، مشاهده شد. با افزودنwt. % 4 ( vol. %43/2) پرکننده، ماکزیمم تنش-کرنش در مقایسه با درصدهای وزنی کمتر پرکننده به دست آورده شد. مدول یانگ و مقاومت کششی در این درصد وزنی، به ترتیب افزایش 7/422 و 320 درصدی در مقایسه با پلیمر خالص از خود نشان دادند. به علاوه نتایج تحلیل گرماوزنی نشان داد که نانوکامپوزیت، از نظر گرمایی نسبت به پلیمر خالص پایدارتر است. از آن جا که رفتاری که مواد مختلف در مقابل پرتوهای نور مرئی از خود نشان می دهند به عنوان خواص نوری مواد شناخته می شود، طیف های عبور و انعکاس از فیلم های نازک در محدوده ی مرئی- فرابنفش تهیه گردید. ضرایب اپتیکی اساسی فیلم های نازک با استفاده از داده های حاصل از طیف ها، محاسبه شدند.