در تحقیق حاضر ابزار جدیدی شامل دو کاتد و یک آند طراحی شد که برای اولین بار استخراج همزمان آتنولول و بتاکسولول را از نمونه های آب، پلاسما و ادرار توسط روش اعمال پتانسیل ضربه ای به غشاء، امکان پذیر ساخت. از آنجایی که این داروها خواص آب دوستی متفاوتی دارند ترکیب حلال غشاء برای هر دارو بهینه شد. بنابراین استخراج همزمان آن ها با به کارگیری ابزار معمول در روش اعمال پتانسیل به غشای مایع امکان پذیر نبود. حلال غشای بهینه شده برای استخراج آتنولول و بتاکسولول به ترتیب 2-نیتروفنیل اکتیل اتر و مخلوطی از 90% 2-نیتروفنیل اکتیل اتر و 10% دی-(2- اتیل هگزیل) فسفات بودند که در حفرات دوقطعه فیبر متخلخل توخالی (هالوفیبر) نشانده شده بود. جهت انتقال آنالیت ها از محلول نمونه با عبور از عرض غشاء به داخل محلول گیرنده، میدان الکتریکی 100 ولت اعمال شد. فاکتورهای تغلیظ در گستره ی 69 تا 363 و تکرارپذیری های قابل قبولی (4/7 > rsd% > 2/2) در بافت ها حاصل شد. همچنین محدوده ی خطی خوب و ضرایب اندازه گیری بزرگ تر از 9944/0 به دست آمد. این روش برای شناسایی و تعیین کمی دارو ها در چند نمونه ی حقیقی به طور موفقیت آمیزی مورد استفاده قرار گرفت. در تحقیق دوم تعدادی از مشتقات پیریدین (3-متیل پیریدین، 2،4-لوتیدین، کینولین و 4-دی متیل آمینوپیریدین) برای اولین بار با استفاده از روش استخراج بر پایه ی اعمال پتانسیل به غشاء دنبال شده با میکرو استخراج مایع-مایع پخشی (eme-dllme) از نمونه های آب و ادرار استخراج شدند. متغیرهای eme و dllme بهینه شدند. ترکیب حلال غشای مایع شامل مخلوطی از 90% 2-نیتروفنیل اکتیل اتر و 10% دی-(2- اتیل هگزیل) فسفات بود. پتانسیل 100 ولت به مدت 20 دقیقه اعمال شد. سپس فاز گیرنده به ml 1 محلول بازی تزریق و در ادامه مراحل dllme اجرا شد. کلروفورم و متانول به ترتیب به عنوان حلال استخراج کننده و پخش کننده انتخاب شدند. فاکتورهای تغلیظ در گستره ی 40 تا 263 و تکرارپذیری های قابل قبولی (3/5 > rsd% > 3/2) در بافت های آب و ادرار به دست آمدند. همچنین محدوده ی خطی خوب و ضرایب اندازه گیری بزرگ تر از 9948/0 به دست آمد. این روش برای شناسایی و تعیین کمی مشتقات پیریدین در چند نمونه ی ادرار تهیه شده از افراد سیگاری به کار رفت. روش پیشنهادی می تواند به عنوان یک روش ساده، سریع و ارزان جهت تشخیص افراد سیگاری معرفی شود.