هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین راهکارهای بیان دعوت توسط زبان آموزان ایرانی از طریق روش مدیریت حسن تفاهم که توسط هلن اسپنسر اوتی (2008) پیشنهاد شد، است. نمونه آماری شامل 114 نفر از دانشجویان زبان انگلیسی دانشگاه یزد که با توجه به آزمون تعیین سطح آکسفورد در سطح های فرا متوسط و پیشرفته قرار داشتند، دانشجویان ایرانی که در دانشگاه¬های انگلیسی زبان تحصیل میکنند، و گروهی از انگلیسی زبانان بومی است. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات، یک پرسشنامه محقق ساخته است. پرسشنامه بدین منظور طراحی شده بود که راهکارهای بیان دعوت بین این سه گروه را در شش موقعیت بررسی کند. برای تحلیل داده ها از آزمون¬های کروس کال والیس، خی-دو، من ویتنی و تحلیل واریانس یک ¬طرفه استفاده شد. موقعیت¬ها از لحاظ قدرت اجتماعی و نزدیکی رابطه بین دعوت¬کننده و دعوت¬شونده متفاوت بودند. بعد از هر سوال دو مقیاس برای سنجش میزان صداقت دعوت¬کننده و میزان انتظار وی برای قبول شدن دعوت از طرف دعوت¬شونده ارائه شده بود. نتایج تحقیق حاکی از آن است که تفاوت معناداری میان این سه گروه در استفاده از این راهکارها وجود ندارد. یافته¬ها میتواند موید تاثیر سطح بالای زبان¬¬آموزان در استفاده درست از استانداردهای فرهنگی باشد.