هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی ژنوتیپ های کلامیدیا تراکوماتیس در شیراز بوده است. در این مطالعه تعداد 285 نمونه اندوسرویکال از زنان مراجعه کننده به درمانگاه مطهری شیراز مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص اولیه کلامیدیا تراکوماتیس در این نمونه ها با انجام pcr بر روی ژن پلاسمیدی صورت گرفت. ژنوتیپ باکتری در موارد مثبت، با انجام pcr بر روی ناحیهvd1-vd2 از ژن omp1 و تعیین توالی و هضم آنزیمی آن مشخص گردید. نتایج بیانگر فراوانی کلامیدیا تراکوماتیس به میزان %7.7 بود. فراوانی ژنوتیپ ها به ترتیب مربوط به ژنوتیپ های f (6/46%)، e (3/33%) و d (3/13%) بود. ژنوتیپ g تنها در یک نمونه شناسایی گردید. مقایسه توالی نوکلئوتیدی ژنوتیپ های شناسایی شده با توالی سویه های مرجع در genbank بیانگر وجود تفاوت نوکلئوتیدی در 4 ژنوتیپ بود. یافته های حاصل از مطالعه حاضر بعنوان بخشی از مطالعات اپیدمیولوژیک به منظور تعیین فراوانی ژنوتیپ های کلامیدیا تراکوماتیس در ایران حائز اهمیت است.

اهداف این مطالعه تعیین میزان شیوع به اشتراک گذاری بین گونه ای باکتری اشریشیا کولی بین سگ ها و انسان های سالم که با هم در یک خانه زندگی می کنند بر اساس تشابه نمایه الکتروفورز ژل در میدان ضربانی(pfge) ، مقایسه توزیع گروه فیلوژنی اشریشیا کولی بین جفت های سگ- صاحب و بررسی اپیدمیولوژی به اشتراک گذاری بین گونه ای باکتری با استفاده از پرسش نامه بود. نمونه مدفوع از 25 جفت سگ-صاحب و 16 انسان کنترل جمع آوری شد. پنج کلنی اشریشیا کولی از هر یک از شرکت کنندگان جدا گردید و توسط آزمایش های بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. واکنش زنجیره ای پلیمراز سه گانه کلرمونت برای تعیین گروه فیلوژنی انجام شد. نمایه های pfge برای تعیین ارتباط میان جدایه های اشریشیا کولی مورد استفاده قرار گرفت. 345 جدایه اشریشیا کولی در سه گروه اصلی فیلوژنی (a، b2 و d) و پنج زیر گروه (a0، b22، b23، d1 و d2) قرار گرفتند. صرف نظر از منشاء نمونه، 9/84% و 8/7% از جدایه ها متعلق به گروه های d وb2 بودند که این گروه ها به طور معمول به ترتیب شامل سویه های بیماری زای روده ای و بیماری زای خارج روده ای می باشند، در حالیکه فقط 3/7% از جدایه ها در گروه a مربوط به سویه های کمنسال طبقه بندی شدند. جدایه های اشریشیا کولی صاحبان سگ ها از نظر توزیع گروه فیلوژنی، زیرگروه فیلوژنی و نشانگرهای ژنتیکی، تشابه بیشتری با جدایه های سگ ها نسبت به جدایه های انسان های کنترل نشان دادند. میزان شیوع به اشتراک گذاری باکتری در بین اعضاء یک خانه 4% و در بین اعضاء خانه های مختلف 18/0% بدست آمد. جدایه های اشریشیا کولی انسان های کنترل فاقد ارتباط اپیدمیولوژیکی با جدایه های سگ ها و صاحبان بودند. به غیر از رفتار بوسیدن و یا لیسیدن صورت صاحب توسط سگ (05/0= p)، سایر رفتار های مورد مطالعه در ارتباط با افزایش درصد تشابه نمایه pfge بین جدایه های سگ ها و صاحبان و افزایش خطر به اشتراک گذاری بین گونه ای اشریشیا کولی نبودند. تماس مستقیم بین انسان ها و سگ ها و همچنین مخازن محیطی احتمالا از راه های اصلی به اشتراک گذاری بین گونه ای باکتری می باشند. سگ ها دارای فواید متعدد روانی و فیزیولوژیک برای صاحبان خود می باشند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که خطر به اشتراک گذاری بین گونه ای اشریشیا کولی و نگرانی های بهداشت عمومی ناشی از آن وجود دارد اما میزان آن حداقل است. با این وجود، رعایت بهداشت مناسب به شدت توصیه می گردد.

باکتری های مولد اسید لاکتیک و مخمرهای جدا شده از ماست ودوغ سنتی (به عنوان دو ماده اولیه در تولید کشک) مناطق مختلف استان فارس با استفاده از خصوصیات مورفولوژی، کشت، فیزیولوژی و بیوشیمیایی شناسایی شدند. در بهار سال1386 ،تعداد 12 نمونه دوغ سنتی و 14 نمونه ماست سنتی تولید شده بوسیله عشایر مناطق مختلف استان فارس مورد بررسی و آزمایش قرار گرفت. در این تحقیق 673 سویه ی باکتریای مولد اسید لاکتیک (369 سویه از ماست و 304 سویه از دوغ سنتی) جدا شدند که 117(17.38%) سویه به گروه لاکتیک اسید کوکسی و 556 (82.62%) به جنس لاکتیک اسید باسیل تعلق داشتند. با انجام تست های بیوشیمیایی در گروه لاکتیک اسید کوکسی 52 سویه (44.44%) مربوط به جنس لاکتوکوکوس گونه ی لاکتیس زیرگونه ی کرموریس و 65 سویه (55.56%) مربوط به جنس لوکونوستوک گونه ی مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس تشخیص داده شدند و گونه های یافت شده در گروه لاکتیک اسید کوکسی عبارت بودند از: لاکتوباسیلوس هلوتیکوس 85 (15.3%)، لاکتوباسیلوس پلانتاروم 124 (22.3%)، لاکتوباسیلوس برویس 117 (21%)، لاکتوباسیلوس کازئی زیرگونه ی کازئی 86 (15.5%) و لاکتوباسیلوس دلبروکی زیرگونه ی بولگاریکوس 144 (25.9%).در گروه لاکتیک اسید کوکسی و باسیل میکروارگانیسم های غالب به ترتیب عبارت بودند از: لوکونوستوک مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس و لاکتوباسیلوس دلبروکی زیرگونه ی بولگاریکوس. همچنین از مجموع 217 مخمر جدا شده از این نمونه ها، 106 مخمر از ماست و 111 مخمر از دوغ سنتی جدا شدند. سویه های مخمری جدا شده عبارت بودند از: دبارومایسز هانسنی (59)، کلویورومایسز لاکتیس (80)، رودوتورولا موسیلاژی (16)، تریکوسپورون بایژلی (14) و کلویورومایسز مارکسیانوز (48). در این تحقیق کشک به 4 روش مورد تولید آزمایشگاهی قرار گرفت. مورد الف و ب به ترتیب از شیر خام کم چرب و پرچرب گاو (با افزودن میکروارگانیزم های مورد آزمایش و ماست به عنوان آغازگر لاکتیکی) تولید شدند و مورد ج و د به ترتیب از ماست کم چرب و پرچرب (با افزودن میکروارگانیزم های مورد آزمایش به کشک تولید شده از ماست های اخیر) تولید شدند. میکروارگانیزم های مورد آزمایش به صورت خالص یا ترکیبی در تولید محصول کشک مورد استفاده قرار گرفتند. در بررسی ارگانولپتیک تفاوت محسوسی از نظر طعم بین چهارمورد الف، ب، ج و د مشاهده شد ((p<0.05. موارد الف وب بهتر بودند از ج و د (p<0.05). و این بدین معناست که افزودن میکروارگانیسم به شیر در مقایسه با افزودن آن به کشک اثر مطلوب تری در طعم محصول نهایی به جای می گذارد. از سوی دیگر مورد الف بهتر بود از ب و مورد ج بهتر از د(p<0.05) . و این بدین معناست که استفاده از شیر کم چرب در تولید کشک اثر مطلوب تری در طعم محصول نهایی خواهد داشت. در میان چهار گروه نامبرده مورد الف به عنوان بهترین تولید شناسایی شد که در نمونه های این مورد افزودن میکروارگانیزم های مورد آزمایش به صورت خالص یا در ترکیب های زیر بیشترین امتیاز را از نظر ارگانولپتیک دریافت کردند: لاکتوباسیلوس هلوتیکوس لاکتوباسیلوس پلانتاروم لاکتوباسیلوس دلبروکی زیرگونه ی بولگاریکوس لوکونوستوک مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس لاکتوباسیلوس هلوتیکوس + لوکونوستوک مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس لاکتوباسیلوس پلانتاروم + لوکونوستوک مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس لاکتوباسیلوس برویس + لوکونوستوک مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس لاکتوباسیلوس برویس + لوکونوستوک مزنتروئیدس زیرگونه ی کرموریس + مخمر از میان موارد فوق لاکتوباسیلوس پلانتاروم بهترین تاثیر را در طعم محصول نهایی به جای گذاشت((p<0.05. این مطالعه نخستین گام در طراحی کشت های آغازگر لاکتیک اسید باکتریایی به منظور حفاظت از خصوصیات ارگانولپتیک دوغ سنتی ایرانی می باشد.در آینده با انجام تحقیقات در زمینه شناسایی ژنتیکی این باکتری ها و انتخاب مطلوب ترین سویه ها گام های بیشتری به منظور استفاده از آنها در صنعت برداشته خواهد شد.

دراین تحقیق اقدام به استخراج عصاره گیاه اسپند توسط حلالهای مختلف با استفاده از دستگاه سوکسله شد.عصاره متانولی و مخلوطی از عصاره های مختلف متانولی، استونی،سیکلوهگزانی وکلروفرمی قسمتهای مختلف گیاه (دانه،برگ ،ساقه وریشه) از نظر خواص ضدمیکربی مورد آزمایش قرار گرفت . روش رقت بطریق سری و روش انتشار (دیسک) تکنیکهای بکار گرفته شده دراین مورد بودند نتایج حاصله نشان دهنده اثر خوب گیاه برعلیه میکربهای استافیلوکوکوس آرئوس ، باسیلوس سرئوس ،اشرشیاکلی و سودوموناس آئروجنوزا میباشد.بیشترین تا مربوط به عصاره متانولی دانه و ریشه بوده است .