پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان رویکرد آموزش خواندن، نگرش دانش آموزان به خواندن و پیشرفت خواندن در پایه اول مدارس ابتدایی ناحیه دو شهر یزد به انجام رسید. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان و معلمان پایه اول بودند که از میان آن ها 396 دانش آموز و 66 معلم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه نگرش به خواندن مککنا و کر (1990)، چک لیست رویکرد عملی معلم در آموزش خواندن فرود مورجانی (1390) و فرم پیشرفت خواندن بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی برای گروه های مستقل و آزمون خی دو مورد تحلیل و تجزیه قرار گرفت. یافته ها حکایت از حاکمیت رویکرد تحلیلی داشته اند. یافته ها نشان می دهند که میان رویکرد آموزشی معلم با نگرش به خواندن دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری (05/0>p) وجود دارد. یافته ها همچنین رابطه مثبت و معنا داری (05/0>p) میان نگرش به خواندن و پیشرفت خواندن نشان می دهند. همچنین نگرش به خواندن در دانش آموزان دختران به طور معنا داری (05/0>p) مثبت تر از پسران بود. در صورت تأیید یافته ها توسط دیگر پژوهش ها در کشور، وضعیت موجود حاکم بودن رویکرد تحلیلی در آموزش خواندن را می توان از عوامل مهم مشکلات گسترده موجود در زمینه نگرش و کیفیت ضعیف خواندن در سطح کشور دانست. بنابراین مطالعه عمیق تر و ترویج یافته های پژوهشی در خصوص رویکرد کل گرا به عنوان رویکرد مبتنی بر نظریه رشد زبان و نظریات ساختن - گرایانه در یادگیری، در راستای بهبود و ایجاد تحول در آموزش خواندن، ضروری به نظر می رسد.