این پژوهش، با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش راهبردهای حل مسأله اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان شهر یزد انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل (بدون مداخله) و پلاسیبو (مداخله ای جز راهبردهای حل مسأله اجتماعی) بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم مقطع راهنمایی شهر یزد تشکیل می دادند که در سال تحصیلی1392-1391 مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش برابر با 67 نفر بود (20 نفر آزمایش، 27 نفر پلاسیبو و20 نفر کنترل) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید. در متغیر سازگاری اجتماعی و عزت نفس از سه گروه آزمون به عمل آمد. سپس، گروه آزمایش در ده جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش راهبردهای حل مسأله اجتماعی قرار گرفت و پس از اعمال مداخله آزمایشی، از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت سنجش سازگاری اجتماعی و عزت نفس از پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد، میانگین تعدیل شده نمرات سازگاری اجتماعی(01/0(p< و خرده مقیاسهای آن، یعنی قالبهای اجتماعی، مهارتهای اجتماعی، روابط مدرسه ای، روابط خانوادگی و روابط اجتماعیدانش آموزان گروه آزمایش پس از مداخله نسبت به گروه کنترل و پلاسیبو افزایش پیدا کرد ولی میانگین تعدیل شده نمرات قالبهای ضد اجتماعی دانش آموزان گروه آزمایش پس از مداخله کاهش نیافت. همچنین میانگین تعدیل شده نمرات عزت نفس(001/0p<)و خرده مقیاسهای آن،عزت نفس کلی و عزت نفس تحصیلی دانش آموزان گروه آزمایش پس از مداخله نسبت به گروه کنترل و پلاسیبو افزایش یافت، اما میانگین تعدیل شده نمرات عزت نفس اجتماعی و عزت نفس خانوادگی دانش آموزان گروه آزمایش پس از مداخله افزایش نیافت. نتیجه آنکه با توجه به یافته های پژوهشی می توان گفت، آموزش راهبردهای حل مسأله اجتماعی موجب افزایش سازگاری اجتماعی و عزت نفس شده است. بنابراین از این روش به عنوان یکی از روش های احتمالی افزایش سازگاری اجتماعی و عزت نفس در دوران حساس بلوغ می توان استفاده کرد.