پژوهش جاری به بررسی رفتار کف ستون¬ها در سازه¬های فولادی موجود تحت بارگذاری جانبی و تقویت آن¬ها، با استفاده از روش المان محدود می¬پردازد. در ابتدا یک قاب خمشی دو بعدی با شرایط تکیه¬گاهی گیردار در شهر اصفهان به صورت متعارف طراحی گردیده (قاب معمولی) و در حالت موجود فرض شده است. سپس یکی از تکیه¬گاه¬های این قاب مورد نظر واقع شده و فونداسیون بتنی آن طراحی شده است. در ادامه به منظور شناسایی نقاط ضعف در کف ستون-های موجود و بررسی عملکرد طرح¬های تقویت در این پژوهش، کف ستونی با استفاده از بخش پیوست لرزه¬ای مبحث دهم مقررات ملی ساختمان، طراحی و تحلیل شده و به عنوان کف ستون معیار در نظر گرفته شده است. پس از آن کف ستون موجود به صورت طراحی معمول (طرح براساس نیروهای موجود) و با روش تنش مجاز طراحی شده و مورد مدل¬سازی المان محدود قرار گرفته است. سپس این کف ستون تحت بارگذاری چرخه¬ای و یکطرفه تحلیل شده و به شناسایی نقاط ضعف و ارائه راهکار به منظور تقویت آن پرداخته شده است. در ادامه اثر برخی ضعف¬های اجرایی مانند اتصال ستون به کف ستون توسط جوش گوشه، کمبود ضخامت کف ستون¬ها در عملکرد اتصال و راهکارهای غلبه بر این ضعف¬ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج کار انجام شده در این پژوهش را می¬توان به¬طور خلاصه شامل عملکرد مطلوب کف ستون¬های طراحی شده بر اساس ضوابط بخش پیوست لرزه¬ای مبحث دهم مقررات ملی ساختمان(طرح و اجرای ساختمان¬های فولادی) و عملکرد ضعیف کف ستون¬های طراحی شده براساس روش طراحی معمولی، تحت بارهای جانبی که به صورت رفت و برگشتی هستند، دانست. در همین راستا کاربرد جوش گوشه به منظور اتصال ستون به کف ستون، سبب ایجاد تنش¬¬های زیاد در جوش¬ می¬گردد، تمرکز تنش در جوش به دلیل وجود ریز ترک¬های پیش¬رونده و ایجاد ضعف در این قسمت از اتصال نامطلوب می¬باشد. از دیگر نتایج این پژوهش می¬توان به کارآیی خوب و قابل توجه سخت¬کننده¬ها در زمینه¬ی تقویت کف ستون¬ها و همچنین استفاده از ورق تقویتی به منظور غلبه بر ضعف کمبود ضخامت کف ستون¬ها اشاره نمود. از سوی دیگر مشخص گردید در شرایطی که مقدار ضخامت کف ستون به دلایلی به اندازه¬ای کم باشد که تقویت اتصال به دلیل محدودیت¬های اجرایی، توسط سخت¬کننده یا افزودن ورق تقویتی به تنهایی مقدور نباشد، روش ترکیبی(ترکیبی از تقویت توسط ورق تقویتی و سخت¬کننده) می¬تواند مفصل پلاستیک را از ورق کف ستون به پای ستون انتقال داده و عملکرد اتصال را به خوبی بهبود ببخشد.

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین رابطه یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر مرودشت در سال تحصیلی 94-93 بوده که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای تعداد 150 نفر به عنوان حجم نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های یادگیری خودتنظیمی پنتریچ ودی گروت، یادگیری خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز، و عملکرد تحصیلی فام و تیلور استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از داده ها در سطح آمار استنباطی از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است.