استفاده بیش از حد از کودهای فسفاته در کشت گندم منجر به افزایش تجمع یون های فلزی؛ به ویژه، کادمیم در خاک شده که این امر موجب نگرانی های زیست محیطی در سراسر جهان گردیده است. تحقیق حاضر شامل دو آزمایش بود. آزمایش اول به منظور بررسی تاثیر عنصر روی (در سه سطح صفر ، 15 و 30 میلی گرم در لیتر) و کادمیوم (در 3 سطح صفر، 35 و 75 میلی گرم در لیتر) بر جوانه زنی دو گونه گندم نان (رقم پیشتاز) و دوروم (رقم dm87) در بستر های مختلف کشت (کاغذ صافی، پرلیت و ماسه)، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد که در این آزمایش هر چهار فاکتور مورد آزمایش شامل بستر کشت، گونه های گندم، غلظت های عنصر روی و کادمیوم تأثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم بتاآمیلاز، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه، شاخص های جوانه زنی داشتند. آزمایش دوم، تأثیر کادمیوم در غلظت های، صفر، 10 و 9/29 میلی گرم در کیلوگرم و غلظت های مختلف عنصر روی (صفر و 58/11 میلی گرم در کیلوگرم) بر روند رشد هریک از ارقام گندم (رقم پیشتاز) و (رقم dm87) در حضور دو سویه باکتری سودوموناس (فلورسنس و پوتیدا) در آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش وجود باکتری و عنصر روی در شرایط وجود کادمیوم در هر دو گونه ی گندم باعث کاهش فعالیت پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدئید شد. همچنین وزن خشک ساقه ، برگ و خوشه در هر دو گونه گندم در شرایط کاربرد باکتری و عنصر روی بهبود یافت.