چکیده : مقدمه و هدف: داروی آرتمیزینین از هزاران سال پیش در طب سنتی برای درمان مالاریا ، انگلهای روده ای ، کنترل تب و غیره استفاده شده است، اما ایده امکان مصرف دامپزشکی این داروها به سالهای اخیر باز می گردد . مطالعات اولیه حاکی از مفید بودن این ماده در کنترل بیماری کوکسیدیوز می باشد. مطالعات اندک اخیر حاکی است که آرتمیزینین می تواند به عنوان یک فاکتور موثر و ایمن برای کنترل بیماری کوکسیدیوز و جایگزینی مناسب برای داروهای شیمایی موجود باشد . لذا شناخت پارامترهای فارماکوکینتیک آرتمیزینین جهت فرمولاسیون و ارائه به بازار مصرف ضروری می باشد. این مطالعه به منظور تعیین غلظت خونی آرتمزینین به دنبال مصرف خوراکی دوزهای بالای آن به صورت مزمن (دوز متوالی) و حاد ( تک‏دوز ) در جوجه های گوشتی انجام شده است. مواد و روش کار: تعداد 112 قطعه جوجه یک روزه هیبرید 308 نژاد راس (ross) خریداری و در قفسهای سیمی نگهداری و با جیره مناسب و رعایت شرایط استاندارد پرورش یافت. جوجه ها به سه دسته تقسیم شدند. دسته اول(درمان مزمن ) شامل 5 گروه12تایی بودند که از 8 روزگی به ترتیب به میزان صفر، ppm17، ppm34، ppm68، ppm136 آرتمیزینین روزانه از طریق غذا 42 روزگی دریافت کردند. جوجه های دسته ی دوم که تحت درمان آرتمیزینین به صورت تک دوز قرار گرفتند شامل 8گروه 5تایی بودند که در 30 روزگی به ترتیب میزان صفر، mg10،mg50،mg250،mg1000،mg1250،mg2500 آرتمیزینین از طریق خوراکی دریافت کردند. دسته سوم از جوجه ها شامل جوجه بود که12 آرتمیزینین محلول در dmso به میزانppm1000 دریافت کردند. جوجه های همه گروهها پس از آخرین دوز داور کشتار شده خونگیری انجام گرفته. نمونه پلاسما جدا گردید و برای انالیز بعدی در دمای20- نگهداری می گردید.آرتمیزینین موجود در نمونه های خون با استفاده از سیستم hplc اندازه گیری شد. داده های به دست امده یه صورت mean ±se ارایه شده ، با استفاده از روش oneway anova و تست tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج: در دسته اول که شامل دوزهای تجویز شده مزمن آرتیمیزینین می باشد اختلاف معنی داری بین گروهها مشاهده نگردید .(p?0/05) اما در دسته دوم که شامل دوزهای تجویز شده حاد آرتیمیزینین می باشد بین گروه های ppm10000 و ppm5000 اختلاف معنی داری مشاهده شد (p?0/05). داروی ppm1000 محلول در dmso نسبت به همه گروه های قبلی خود و حتی گروه mg1000 محلول در اتیل الکل دارای اختلاف معنی داری بود (p?0/05). نتیجه گیری: بنابر پایین بودن عوارض مسمومیت حتی در دوزهای بالاتر از حد درمان و همه این تغییرات آماری بیانگر یکی از پارامترهای فارماکوکینتیکی آرتمیزینین تحت عنوان این جمله مورد نظر می باشد که میزان جذب خونی آرتمیزینین از طریق گوارش پایین است زیرا با بالا رفتن دوز مصرفی به صورت خوراکی انتظار بالا بودن میزان سطح خونی آرتمیزینین را داریم که نتایج در دوزهای پایین مزمن و حاد این را نشان نمی دهد. کلمات کلیدی: آرتمیزینین، حاد و مزمن، جوجه، فارماکوکینتیک، کروماتوگرافی

راه ها شریان های حیاتی یک کشور بوده و پل ها یکی از مهم-ترین سازه های ارتباطی محسوب می شوند. طبق آمار های ارائه شده می توان گفت تخریب اکثر پل ها نه در اثر ضعف های سازه-ای بلکه در زمان وقوع سیل و در اثر پدیده آبشستگی در اطراف پایه ها رخ می دهند که نشان دهنده عدم شناخت لازم از خصوصیت رودخانه بعنوان یک بستر زنده می باشد. از این رو مطالعه آبشستگی پایه پل و روشهایی جهت کاهش و کنترل آن ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق با هدف کاهش اثرات آبشستگی موضعی، استفاده از آستانه هم عرض با کانال و همسطح با بستر رسوبی در پایین دست پایه پل در حالت پایه ساده وپایه به همراه فونداسیون (پایه مرکب) مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه جریان آب زلال وجریان سیلابی با بستر زنده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از دو سری آبنمود با زمانهای پایه متفاوت و در سه دبی اوج استفاده گردید.در این راستا بستری از ذرات با دانه بندی مشخص تهیه و مدل های آزمایشی در آن نصب و در شرایط مختلف میزان آبشستگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در مدل پایه استوانه ای و درشرایط آب زلال با فاصله گرفتن از پایه از میزان تاثیر آستانه در کاهش عمق وحجم آبشستگی کاسته شده است؛ به طوریکه بهترین حالت جهت دستیابی به بالاترین کارایی، حالت آستانه چسبیده به پایه در پایین دست پایه با کاهش عمق آبشستگی برابر با 36 درصد و کاهش حجم آبشستگی برابر با 77 درصد به دست آمد. در شرایط سیلابی نیز این نتیجه تایید شد با این تفاوت که با فاصله گرفتن از پایه به شدت از کارایی آستانه کاسته شده و در فواصل سه برابر قطر پایه، نصب آستانه باعث افزایش عمق آبشستگی گردید. در حالت چسبیده به پایه در پایین دست پایه کاهشی برابر با25 درصد در عمق آبشستگی وکاهش 48 درصدی حجم آبشستگی در محدوده پایه پل با نصب آستانه حاصل شد.