گل گلایول از مهم ترین گل های زینتی شاخه بریده است و افزایش عمر پس گلجایی و حفظ کیفیت پس از برداشت آن در نظر گرفته می شود. پیری زودرس، یکی از عوامل محدودیت در کانال توزیع اکثر گل های شاخه بریده می باشد. سالیسیلیک اسید از طریق تحریک تجمع ترکیبات فعال بیولوژیکی و آنزیم های آنتی اکسیدانی منجر به کاهش سطوح رادیکال های آزاد و پراکسیداسیون لیپید شده و فرایند پیری را به تأخیر می اندازد. این پژوهش به بررسی اثرات کاربرد سالیسیلیک اسید بر ویژگی های پس از برداشت، شامل عمر پس از برداشت، جذب آب، ثابت پایداری غشاء و آنزیم های وابسته به پیری صورت گرفت. غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید بعد از برداشت کردن، در قبل و بعد از بازار توزیع به کار برده شد. این تحقیق در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار و 4 سطح غلظت سالیسیلیک اسید به غلظت های 0، 5/0، 1 و 2 میلی مولار انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که غلظت های سالیسیلیک اسید در هر دو آزمایش بر عمر گلجایی گل شاخه بریده گلایول اثر معنی داری داشتند. تمام غلظت های به کار گرفته شده سالیسیلیک اسید جذب آب را کاهش داد در حالی که وزن تر نسبی به طور معنی داری تغییر نداشت. بر اساس نتایج ما، تمام غلظت های سالیسیلیک اسید، شاخص پایداری غشاء را افزایش داده و میزان نشت یونی را نسبت به شاهد کاهش داد. پراکسیداسیون لیپید به طور معنی داری بوسیله تیمارهای سالیسیلیک اسید در هر دو آزمایش کاهش یافت. فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در گل های که با غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید تیمار شده بودند افزایش یافت که بیشترین فعالیت متعلق به غلظت 5/0 میلی مولار بود. تیمار سالیسیلیک اسید سبب افزایش محتواییی آنتوسیانین و فلاونوئید گلبرگ در مقایسه با شاهد گردید. در میان همه غلظت های اعمال شده، غلظت 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید در هر دو آزمایش با حفظ هموستازی آب و افزایش محتواییی آنتوسیانین و فلاونوئید، القاء فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و کاهش پراکسیداسیون لیپید به عنوان بهترین تیمار شناخته شد.