یکی از مهمترین مباحث مطرح شده در صنعت خودروسازی، کاهش مصرف سوخت وکاهش آلاینده های حاصله از احتراق در موتورهای احتراق داخلی، بخصوص موتورهای دیزلی می باشد. اخیراً، بیشتر تلاشها برای کاهش آلودگی در گستره جهانی بر روی موتورهای دیزلی متمرکز شده است. استفاده از افزودنیهای سوختی یکی از روشهای انجام این امر می باشد و در این میان فلزات به دلیل محتوای انرژی بالا، فعالیت کاتالیزوری و واکنش پذیری بالا به دلیل سطح مخصوص بالا، گزینه مناسبی برای استفاده می باشند. لذا از نانوذرات اکسید سریم، اکسید آلومینیوم، کلویید نقره و کلویید پالادیوم استفاده شد. اما مشکل ته نشینی و بهم چسبیدگی ذرات وجود داشت. از نانوتکنولوژی برای در هم شکستن افزودنی و پخش یکنواخت آن در سوخت بهره گرفته شد. یک ترکیب سوختی نانویی شامل یک سوخت مایع، ذرات فلزی یا اکسید فلزی یا ترکیب آنها در غلظت0.01 تا ppm 500 و در اندازه 1 تا 100نانومتر و مساحت سطح 50 تا 1000 و 0.001 تا 2.5درصد وزنی سورفکتانت می باشد. حضور نانوذرات فلزی در داخل محفظه احتراق، باعث افزایش انتقال حرارت به سوخت و کوتاه شدن تاخیر در اشتعال از طریق شتاب فرایند سوختن می شود. همچنین، این ذرات به سوخت کمک کرده تا در مرحله پاشش به میزان بیشتری در هوای فشرده نفوذ کنند. ترکیب سوختی توسط فرایند اولتراسونیک تهیه و با افزودن 2? سورفکتانت پایدار شدند. . در این تحقیق از سوخت دیزل و بیو دیزل بعنوان سوخت پایه استفاده شد و آزمایشات بر روی موتور دیزل mf399 انجام گرفتند که نتایج نشان دهنده تغییرات اندک در قدرت موتور و تغییرات قابل توجهی در مصرف سوخت و میزان آلاینده های منتشره می باشد.