پسیل معمولی پسته، agonoscena pistaciae، زیان بارترین آفت پسته در ایران به شمار می رود. همه ساله آفت کش های بسیار زیادی برای مهار خسارت این آفت استفاده می شود که از جمله این آفت کش ها می توان به فوزالن و آمیتراز اشاره نمود. سمیت فوزالن و آمیتراز به تنهایی و به همراه پای پرونیل بوتوکساید (pbo) روی فرم های تابستانه و زمستانه پسیل پسته جمعیت رفسنجان به روش باقیمانده در لوله شیشه ای (rcv) اندازه گیری شد. نتایج زیست سنجی نشان داد که اختلاف معنی داری بین فرم ها از نظر حساسیت به فوزالن وجود دارد. نسبت سینرژیستی (sr) آفت کش فوزالن برای فرم های تابستانه و زمستانه به ترتیب 6/3 و 1/3 برابر و برای آفت کش آمیتراز روی فرم های تابستانه و زمستانه به ترتیب 3/1 و 3 برابر شد. اجزای مختلف انرژی ذخیره شده شامل میزان چربی، قند، گلیکوژن و پروتئین کل به فواصل زمانی 0-4 و 4-8 ساعت بعد از تیمار در فرم های زمستانه و تابستانه پسیل پسته با غلظت های کشنده 10، 30 و 50 درصد آفت کش فوزالن و آمیتراز به تنهایی و به همراه pbo سنجش شد. مقدار انرژی در فرم تابستانه و زمستانه تفاوت دارد. مقدار چربی کل بین دو فرم تابستانه و زمستانه تحت تاثیر غلظت های مختلف فوزالن به تنهایی قرار گرفت. در بازه زمانی 4 تا 8 ساعت مقایسات میانگین غلظت های فوزالن به تنهایی فرم تابستانه نشان داد که غلظت های lc50 و lc10 منجر به افزایش معنی دار (05/0>p) در مقدار چربی کل نسبت به شاهد گردید (05/0< p). مقدار قند کل در فرم تابستانه تنها در محدوده زمانی 4 تا 8 تحت تاثیر غلظت های مختلف فوزالن به تنهایی و به همراه پای پرونیل بوتوکساید در تیمار با غلظت lc50 منجر به افزایش معنی دار (05/0>p) در مقدار قند کل نسبت به شاهد گردید. مقدار انرژی مصرف شده در فرم زمستانه در محدوده ی زمانی 0 تا 4 تحت تاثیر غلظت های مختلف فوزالن به تنهایی در غلظت lc30 و lc50 منجر به افزایش معنی دار (05/0>p) در مقدار انرژی مصرف شده نسبت به شاهد گردید. مقدار انرژی مصرف شده در فرم زمستانه نیز در محدوده زمانی 4 تا 8 ساعت تحت تاثیر غلظت های مختلف فوزالن به همراه پای پرونیل بوتوکساید در غلظت lc50 منجر به افزایش معنی دار (05/0>p) در مقدار انرژی مصرف شده نسبت به شاهد گردید. مقدار تخصیص انرژی سلولی در فرم تابستانه در محدوده ی زمانی 4 تا 8 ساعت تحت تاثیر غلظت های مختلف فوزالن به تنهایی در غلظت lc50 منجر به افزایش معنی دار (05/0>p) در مقدار تخصیص انرژی سلولی نسبت به شاهد گردید. نتایج سنجش تخصیص انرژی سلولی نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو فرم زمستانه و تابستانه وجود دارد. تخصیص انرژی سلولی در فرم تابستانه در بازه زمانی 0 تا 4 ساعت تحت تاثیر غلظت های مختلف آمیتراز به تنهایی در غلظت lc50 منجر به افزایش معنی دار (05/0>p) در مقدار تخصیص انرژی سلولی نسبت به شاهد گردید.