هنرهای ایرانی از گذشته های دور تا کنون همواره در بطن زندگی مردم بوده و حضور فعال داشته است. متاسفانه در دوره معاصر این کم رنگ تر شده و بیشتر نگرش تزئینی و موزه ای به آن می شود. استفاده از فناوری و ابزارهای نوین هم عصر خود از ویژگی های مهم هنرهای ایرانی است که در دوره معاصر این روند به شدت کاهش پیدا کرده است و هنرمندان معاصر، آثارشان را با فناوری های و ابزارهای معاصر تطابق نداده اند. در این راستا هدف اصلی این پژوهش حفط و اعتلای هنرهای ایرانی است که این امر به وسیله بازگرداندن هر چه بیشتر هنرهای ایرانی به زندگی روزمره مردم و کاربردی کردن آنها مهیا می گردد. برای تحقق این امر لازم است در دو حوزه متفاوت با هنرهای ایرانی برخورد نمود. نخست استفاده از ابزار و فناوری های نوین و در حوزه دوم استفاده از فناوری رسانه ای نوین هنری در هنرهای ایرانی است. با آسیب شناسی و بررسی مزایا و معایب و محدودیت های رسانه های جدید هنری در هنرهای ایرانی می تواند راه گشای عرصه ورود این هنرها، به فضاهای جدید هنری گردد. استفاده از رسانه های جدید هنری همچون هنر دیجیتال، گرافیک متحرک، پویا نمایی و هنر های تعاملی برای انتقال معنا و مفاهیمی که هنرهای صناهی ایران در ورای خود دارند، می تواند مفید باشد. که در گام نخست می تواند کارکرد بیشتری به این هنرها بدهد و در گام بعدی با مخاطبان بیشتری و حتی با مخاطبان سایر زبان ها و فرهنگ ها ارتباط برقرار نماید. نوع پژوهش کاربردی- توسعه ای است و روش این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده و داده های تحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای و شبکه اینترنت جمع آوری شده است. نتایج به دست آمده، می توان بیان کرد که استفاده از ابزار و فناوری های نوین باعث افزایش، دقت، ظرافت و سرعت آثارهنری و همچنین سبب کاهش زمان، هزینه در آثاری که جنبه اقتصادی دارند، می گردد و استفاده از این هنرها در حوزه رسانه های جدید هنری باعث، جذب مخاطب بیشتر با فرهنگ و زبان های مختلف شده و انتقال معانی و مفاهیم مورد نظر هنرمندان ایران اسلامی را سهل تر می کند که نتیجه اش تداوم هنرهای ایرانی شده که حفظ و اعتلای آن را در پی خواهد داشت.