هدف این پژوهش بررسی روابط چندگانه بین راهبردهای رهبری مثبت گرا (جو مثبت، ارتباطات مثبت، روابط مثبت، معناداری مثبت) و راهبردهای خودرهبری (رفتارمحور، پاداش طبیعی، تفکر سازنده) و میزان کاربست مولفه های سازمان کوانتومی (اعتماد، یادگیری، تفکر باهم، ارزش ها، گفتگو، معنویت) در دانشگاه اصفهان و دانشگاه تهران بود. فرضیه ها و سوال های پژوهش با در نظر گرفتن مولفه های خودرهبری، رهبری مثبت گرا و سازمان کوانتومی طراحی شد. طرح پژوهش، ترکیبی همزمان بود. در قسمت کمی، نوع پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی - همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان و دانشگاه تهران در سال تحصیلی 1392-1391 به تعداد 1899 نفر بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم 237 نفر به عنوان نمونه بخش کمی و از طریق نمونه گیری هدفمند 30 نفر به عنوان نمونه بخش کیفی انتخاب گردید. در قسمت کمی پژوهش از سه پرسشنامه خودرهبری(هافتون، نک و مانز، 2004) با 28 سوال بسته پاسخ، پرسشنامه محقق ساخته رهبری مثبت گرا با 17 سوال، پرسشنامه محقق ساخته سازمان کوانتومی با 27سوال با مقیاس پنج درجه ای و در قسمت کیفی نیز از پرسشنامه بازپاسخ استفاده شد. روایی پرسشنامه ها بصورت محتوایی و سازه مورد تأیید قرار گرفت. ضریب پایایی پرسشنامه خودرهبری با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ 91/0، ضریب پایایی پرسشنامه رهبری مثبت گرا 93/0 و پرسشنامه سازمان کوانتومی 91/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در قسمت کمی پژوهش، با استفاده از نرم افزارهای آماری در دو سطح توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و در سطح استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t، آزمون تحلیل واریانس، رگرسیون، تحلیل مسیر و آزمون تعقیبی) صورت گرفت و در قسمت کیفی پژوهش از تحلیل محتوا استفاده شد. یافته های قسمت کمی پژوهش نشان داد که راهبردهای خودرهبری و راهبردهای رهبری مثبت گرا با مولفه های سازمان کوانتومی بالاتر از حد متوسط است، بین راهبردهای خودرهبری و راهبردهای رهبری مثبت گرا با مولفه های سازمان کوانتومی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (05/0p<) و الگوی مفهومی رابطه راهبردهای رهبری مثبت گرا و راهبردهای خودرهبری با میزان کاربست مولفه های سازمان کوانتومی بر اساس داده ها برازش دارد. نتایج پژوهش در بخش کیفی نیز نشان داد که علاوه بر متغیرهای بخش کمی، عواملی مانند ارتباط دانشگاه و صنعت و دانشگاه و جامعه نیز می توانند مولفه های مورد نیاز آموزش عالی را افزایش دهند.