سرعت اجرا و کیفیت ساخت دو پارامتر مهم در زمانبندی عمرانی میباشد. در راستای تحقق این هدف در اجرای سازه های فولادی، ساخت اعضای سازه ای به کارگاه های تخصصی ساخت اسکلت سپرده می شود.در این کارگاه ها با دقت و کیفیت بالا اعضا برش کاری و با جوشکاری سرهم بندی میگردد.در گام بعدی این اعضا به سایت اجرای پروژه ارسال گردیده تا به یکدیگر متصل شوند. مزیت سازه های پیچی در این موقعیت بیش از پیش نمایان میشوند. اگر برای اتصال اعضای پیش ساخته به از جوش کاری استفاده شود، نیاز به نیروی کاری متخصص و تجهیزات جوش کاری میباشد. اما در سازه های پیچی نیاز به نیروی متخصص بسیار کم میباشد و تجهیزات کمتری برای نصب لازم است.و در عین حال کیفیت و سرعت اجرا در سازه های با اتصال پیچی بالاتر از سازه های جوشی میباشد. یکی از سیستم های پر کاربرد در این راستا سیستم اتصالات درختی میباشند. به دلیل انشعاب شدن بخش اولیه تیر از ستون وتشابه آن به درخت و شاخه به این نام شناخته میشود. بخش ثانویه تیر با روش های گوناگونی به بخش اولیه متصل میگردد. یکی از این روش ها استفاده از فلنج و پیچ میباشد. با توجه به این که معمولا این سیستم در سازه های با درجه اهمیت بالاو یا سازه های بلند مرتبه استفاده میگردد، و خطر حملات تروریستی در این سازه ها بیشتر میباشد .این نیاز تحقیقاتی احساس شده تا عملکرد این نوع اتصال را در پدیده تخریب پیشرونده مورد بررسی قرار دهیم .