موضوع رساله طراحی مجتمع مسکونی در شهر مشهد می باشد . سایت مورد نظر در طرقدر از مناطق ییلاقی شهرستان مشهد واقع است . این مجتمع مسکونی ، به صورت مجموعه ای مسکونی رفاهی بوده که در کنار کاربری مسکونی سایر کاربری های رفاهی و تجاری مورد نیاز قرار گرفته است . مخاطبان این مجتمع نه تنها شامل افراد ساکن شهر مشهد بلکه شامل مسافرین شهر مشهد نیز می شودکه دارای قابلیت فروش و اجاره ی کوتاه مدت است. ارتباط بین مسکن با طبیعت در این سایت رویکرد و در واقع مسئله در این طراحی بوده است . این ارتباط می تواند شکل های متفاوتی داشته باشد . در انواع مختلف زمینه ها از جمله اقلیم ، منظر ، سازه و غیره ارتباط مناسبی برقرار می گردد . این که از میان انواع مختلف ارتباط انسان با طبیعت چگونه بهترین را بر گزینیم و بنا به شرایط آن را به مخاطب در کنار مسکن وی ارائه دهیم چالشیست که طراح با آن درگیر خواهد بود . طبیعت که به خودی خود یک معماری کامل است و معمار آن خداوند است ، می تواند به عنوان یک مکمل برای معماری ناقص انسان به کار رود . طبیعی است که انسان امروز نمی تواند معماری طبیعی را به منزله رفاهی که مد نظر داشته است تجسم کند اما معماری می تواند از طبیعت به عنوان مکملی که حضورش گاه و بی گاه کیفیت معماری را بالا می برد استفاده کند . طبیعت باید در جهتی به کار رود که گویا به دنبال دستیابی به حد اکثر بر انگیزانندگی در معماری می باشیم . طرح پیش رو حاصل نگاه به طبیعت به عنوان یک مکمل و داروییست که دائما در کنار دست معمار قرار گرفته است و در جهت بهبود کیفیت معماری به کار می رود . معماری این مجتمع مسکونی در سایتی با شیب به سمت شمال قرار گرفته و استفاده ی حد اکثری از منظر طبیعی و با کیفیتی بهینه یکی از اهداف طراح بوده است . شیب خود فرصتی شده تا به کیفیت فضاها بیفزاید . در این طرح سعی در کشف بهترین کیفیت و نوع برخورد میان طبیعت و معماری با محوریت انسان به عنوان مخاطب گشته است و دائما این ارتباط به عنوان عاملی برای تقویت معماری در نظر گرفته می شود . در واقع سعی در ایجاد لحظات بر انگیزاننده در معماری و ارائه ی آن به مخاطب داشته است .