در این آزمایش به منظور بررسی تأثیر ترکیبات ضد تعرق و پوشش¬دهی خوشه بر کنترل عارضه خشکیدگی خوشه خرمای رقم مضافتی، دو آزمایش در دو سال متوالی در قالب طرح بلوک-های کامل تصادفی انجام شد. آزمایش اول به صورت محلول¬پاشی کیتوزان با غلظت یک درصد بر روی میوه خرما و پوشش¬دهی خوشه در مرحله خلال انجام شد. بر¬هم¬کنش تیمار¬های کیتوزان و پوشش حصیری تأثیر مثبتی بر طول میوه، وزن کل میوه، مواد جامد محلول داشت. کیتوزان موجب کاهش وزن هسته و افزایش نسبت گوشت به هسته گردید. در این آزمایش پوشش حصیری موجب کاهش خسارت عارضه خشکیدگی خوشه خرما شد. در آزمایش سال دوم تیمار¬ها پوشش حصیری و کائولین با غلظت¬های صفر، 2 و 4 درصد، بر روی برگ خرما بود. بر¬هم کنش تیمار¬ها موجب افزایش عرض میوه، نسبت گوشت به هسته، مواد جامد محلول و عناصر سدیم و پتاسیم میوه و سدیم راکیلا شد. کائولین 4 درصد موجب افزایش کلر در میوه و راکیلا شد. با افزایش غلظت کائولین از صفر به 4 درصد، وزن کل میوه افزایش و عارضه خشکیدگی خوشه خرما کاهش یافت. همچنین روند تغییر در غلظت عناصر غذایی کلر، سدیم، پتاسیم و کلسیم از مرحله گلدهی تا مرحله خلال در میوه و راکیلا بررسی شد که تغییرات این عناصر در میوه و راکیلا از دوره گلدهی تا دوره کیمری افزایش و سپس یک کاهش در مرحله خلال داشت. در مجموع تعرق برگی نقش برجسته¬تری در بروز عارضه خشکیدگی خوشه نسبت به تعرق میوه داشت و تیمار کائولین با کاهش دادن شدت تعرق برگی توانست شدت عارضه را تا حدی کنترل نماید.