خوراک کارخانه تغلیظ مس سونگون از نوع پورفیری با عیار 61/0 % می باشد که پس از عملیات فلوتاسیون به کنسانتره مس 30% تبدیل می شود. آب مورد نیاز برای فرآیند تغلیظ این کارخانه m3/h2100 می باشد که از دو منبع آب خام سد اهر و آب برگشتی (سرریز تیکنرهای کنسانتره و باطله و سد باطله) تامین می شود. طی فرآیند تغلیظ حدود m3/h 1204 پساب با درصد جامد 50 تولید و به سد باطله منتقل می شود. این حجم زیاد آب همراه باطله حاوی مواد شیمیایی مورد استفاده در فرآیند تغلیظ بوده که با تخلیه به محیط زیست موجب مشکلات فراوان زیست محیطی می شود. در پژوهش پیش رو با بررسی عوامل موثر در ته نشینی شامل درصد جامد پالپ، ph، نوع، غلظت و نرخ تزریق فلوکولانت، شرایط بهینه ته نشینی دوغاب باطله، با انجام 27 آزمایش به روش طراحی آزمایش تاگوچی، تعیین شد. سپس با طراحی و ساخت تیکنر مخروطی عمیق در مقیاس نیمه صنعتی و اعمال شرایط بهینه ته نشینی در یک خوراک دهی پیوسته ته ریز با درصد جامد 1/62 % به دست آمد. میانگین درصد جامد ته ریز تیکنر باطله مس سونگون در حال حاضر 48 % می باشد که با رهیافت ارایه شده و افزایش درصد جامد ته ریز، آب برگشتی از تیکنر به مقدار m3/h 170 افزایش یافته و در نتیجه موجب کاهش مصرف آب خام و داروهای شیمیایی در فرایند تغلیظ می شود که در اینصورت عوارض زیست محیطی پساب تخلیه شده به سد نیز کاهش خواهد یافت.