هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر رضایتمندی زناشویی و سبک های فرزندپروری است. طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل با پیگیری بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان بین 40-25 ساله دارای مشکلات زناشویی و صاحب فرزند بین 10-4 ساله، مراجعه کننده به مرکز مشاور? ازدواج و خانواده شهر یزد در تابستان 1393 است که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، از میان مادران داوطلب که واجد شرایط تعیین شده بودند، تعداد 30 نفر از آنان که در مقیاس رضایت زناشویی نمره متوسط یا کمتر از آن گرفتند و بر اساس سبک فرزندپروری بامریند شامل هر سه سبک مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیرانه می شدند پس از همتاسازی به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش تحلیل رفتار متقابل قرار گرفت اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. کلیه آزمودنی های دو گروه به گویه های مقیاس های رضایت زناشویی انریچ و سبک فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از مداخله روی گروه آزمایشی پاسخ دادند. همچنین در مرحله پیگیری نیز گروه آزمایش مجددا به این مقیاس ها پاسخ دادند.