ظهور بازارهای رقابتی برق، رگولاتور سیستم را با چالش های جدیدی برای تضمین سطح حداقلی از پایایی سیستم مواجه ساخت. محیط رقابتی جدید، ریسک های فراوانی را به تصمیم گیری شرکت های تولیدکننده در بحث توسعه ظرفیت تولید تحمیل کرد. هنوز هم به درستی مشخص نیست که آیا محیط رقابتی برق، از خوداتکایی کافی برای تأمین کفایت تولید برخوردار است یا خیر؟ این شرایط منجر به آن شده است که برخی از رگولاتورها در طراحی بازار برق، راهبردهایی تشویقی برای سرمایه گذاری توسعه ی تولید، تعبیه نمایند. اما این امر مستلزم آن است که رگولاتور سیستم، طراحی ها و راهبردهای مختلف را پیش از اجرایی ساختن مورد آزمون قرار دهد؛ که این خود نیازمند مدلی جامع برای بررسی مسئله توسعه ی تولید در بازارهای رقابتی است. در این پایان نامه مدلی چندعاملی برای مسئله ی برنامه ریزی توسعه ی تولید پیشنهاد شده است. سیستم های چندعاملی قابلیت شبیه سازیِ تعاملات و ارتباطات میان بازیگران بازار را فراهم می سازد. در این مدل برهم کنش و تأثیرپذیری تصمیم گیری عامل ها از یکدیگر لحاظ شده و بدین ترتیب سرمایه گذاری عامل ها در محیطی پویا مدل شده است. از یادگیری تقویتی جهت هوشمندسازی و مدل کردن دینامیک تصمیم گیری عامل ها استفاده شده است. همچنین با بکارگیری این مدل چهار راهبرد ظرفیتی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. علاوه براین روشی تحلیلی برای یافتن منحنی تقاضا در بازار ظرفیت پیشنهاد شده است.