چکیده باستان شناسی علم جوانی که کار خود را در سراسر کشورهای اروپایی، امریکایی و خاورمیانه، بخصوص ایران با عتیقه جویی آغاز نمود. اما از نیمه های قرن نوزدهم با پیشرفت های مختلف در زمینه های علمی راهش را از عتیقه جویی جدا سپس بین سال های1950تا1920.م وارد دوره ای کاملاً جدید شد و به عنوان یک رشته ی علمی در آمد. البته مطالعات علمی باستان شناسی در هر کشوری مطابق با شرایط حاکم بر آن مکان است. باستان شناسی ایران تحت تأثیر موج فزاینده شرق شناسی و الگو گرفته از مکاتب اروپایی آغازین و به خصوص فرانسوی قرن بیستم و تلفیق آنان با مختصات فرهنگی ایران آغاز شد. پس از یک دوره رکود، در تلاش است تاحدودی هماهنگ با پیشرفت ها پیش رود. با مطالعه ی پایان نامه ها و رساله های رشته ی باستان شناسی در دانشگاه تربیت مدرس تهران طی سال های1390-1380 از آن جهت که این رساله ها و پایان نامه ها در واقع ثمر? کارهای باستان شناسان هستند، روند تغییر و تحولات ایجاد شده در باستان شناسی و کاربرد علوم میان رشته ای مشخص شد. این ثمره ها بسیار متأثر از تغییرات ایجاد شده در جامعه ی باستان شناسی هستند. بنابر این مشخص می شود که باستان شناسان ایرانی چه زمانی از چارچوب انحصار فکری و سنتی خود تا حدودی خارج شده و یاری علوم دیگر را می بپذیرند. با این تغییرات رویکرد جدیدی که به کار برده می شود، رویکرد باستان شناسی انسان شناختی است،که در پی شناخت هر چه بیشتر و بهتر انسان و بازیابی جایگاه آن در ادوار مختلف است. کلیدواژه ها:باستان شناسی-انسان شناسی-ایران- باستان شناسی انسان شناختی.