هدف: ضربه ی پنالتی اهمیت بسیار زیادی در مسابقات فوتبال دارد. بهبود اجرای این مهارت در بازیکنان یکی از اهداف برنامه های تمرینی مربیان است. مربیان می توانند با تمرینات عملی و ذهنی مناسب باعث بهبود اجرای این مهارت شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ذهنی در مقایسه با تمرین عملی بر پارامترهای بیومکانیکی ضربه ی پنالتی با روی پا در فوتبال بود. روش ها: 33 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران به عنوان آزمودنی انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه تمرین ذهنی، تمرین عملی و گروه کنترل (هر گروه شامل 11 نفر) قرار گرفتند. تمام آزمودنی ها راست پا و از نظر سطح مهارت در دسته ی بازیکنان نیمه ماهر بودند. پس از انجام پیش آزمون، گروه های تمرین ذهنی و عملی به مدت 10 جلسه به ترتیب به تمرین ذهنی و عملی ضربه ی پنالتی فوتبال پرداختند و سپس پس آزمون اجرا شد. امتیاز هر ضربه به عنوان مقیاسی برای سنجش دقت ضربه توسط آزمون گر ثبت شد. همچنین اجرای بازیکنان بویسله ی دوربین فیلمبرداری با سرعت فیلمبرداری hz200 ضبط شد. پس از فیلتر کردن داده های خام، دامنه ی حرکتی مفاصل لگن، زانو و مچ پا و همچنین نسبت سرعت توپ به پا بوسیله ی نرم افزار matlab محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری anova و آزمون تعقیبی توکی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از روش همبستگی پیرسون، بوسیله ی نرم افزار spss انجام شد(05/0>p). یافته ها: نتایج نشان داد که در پیش آزمون و پس آزمون، دامنه ی حرکتی مفاصل لگن و مچ پا و نسبت سرعت توپ به پا بین دو گروه تمرینی با گروه کنترل بطور معناداری افزایش داشت (001/0>p) اما میان دو گروه تمرینی نسبت به هم اختلاف معناداری مشاهده نشد. همچنین میان دامنه ی حرکتی مفاصل لگن و مچ پا با دقت رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد (به ترتیب 415/0 r =و 562/0r =) اما میان دامنه ی حرکتی مفصل زانو با دقت رابطه ی معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به این که بهبود پارامترهای بیومکانیکی در هر دو نوع روش تمرینی اختلاف معناداری نداشت می توان به مربیان پیشنهاد کرد که با توجه به شرایط و امکانات خود به هر یک از این روش های تمرینی به یک اندازه اعتماد کنند. همچنین می توان گفت عدم وجود ارتباط قوی میان دامنه ی حرکتی مفاصل اندام تحتانی با دقت، به دلیل یکدست نبودن اجراها توسط بازیکنان نیمه ماهر بود.