انگور (vitis vinifera l.) به خانواده ی vitaceae تعلق دارد که حاوی عناصر غذایی مختلف از جمله ویتامین ها، مواد معدنی، کربوهیدرات ها، فیبرها، اسیدهای آلی و اسیدهای فنولیک می باشد که برای آن خواص درمانی فراوانی از جمله ضد سرطان، ضد التهاب و خواص ضد میکروبی ذکر کرده اند. رادیکال های آزاد به عنوان عامل اصلی انواع مختلف بیماری های مزمن و تخریب کننده شناخته شده اند. ترکیبات فنولی دارای فعالیت پاداکسایشی زیادی می باشند که اکسیداسیون ترکیبات زیستی ضروری را مهار می کنند. در این مطالعه انگور رقم کشمشی قرمز از روستای امامزاده شهر ارومیه جمع آوری شدند. استخراج ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی، از برگ، میوه نارس، میوه رسیده و میوه خشک شده توسط دو حلال اتانول و متانول انجام شدند. محتوای کل ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری بررسی شد. میزان توانایی آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از روش های dpph ، فعالیت شکستگی زنجیر، سوپراکسید و نیتریک اکسید تعیین شد. میزان قدرت احیاء عصاره ها توسط آزمون frap و توانایی مهار پراکسیداسیون لیپیدها با روش tba اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که از بین اندام های مختلف انگور، کشمش در حلال اتانولی بیشترین ترکیبات فنولی و در حلال متانولی بیشترین ترکیبات فلاونوئید را دارا بود. بالاترین میزان درصد جمع آوری رادیکال dpph و میزان پراکسیداسیون چربی مربوط به عصاره اتانولی برگ بود. بیشترین درصد مهار رادیکال نیتریک اکسید در عصاره متانولی برگ مشاهده شد. بیشترین فعالیت شکستگی زنجیر و درصد مهارکنندگی رادیکال سوپراکسید در عصاره متانولی غوره مشاهده شد. بیشترین قدرت احیاء در عصاره اتانولی غوره مشاهده شد. بررسی نتایج نشان داد که در فرایند استخراج و عصاره گیری، اتانول بهتر از متانول عمل کرده است. بنابراین بخش های مختلف میوه انگور، به عنوان یک منبع غنی از پاداکساینده های طبیعی است.