سقط جنین یک عمل پزشکی با عوارض جانبی بسیار زیاد برای مادر محسوب می شود و با خطر مرگ و میر و آسیب های جدی همراه است. جعفری از گیاهان حاوی فیتواستروژن و مواد آنتی اکسیدانی با خواص طبی بسیار می باشد. در این تحقیق اثر عصاره الکلی بذر جعفری بر دستگاه تولیدمثلی در مقایسه با داروی پروستادین (پروستاگلاندین f2?)، مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، 36 سر موش صحرایی ماده بالغ به 6 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل باردار دریافت کننده نرمال سالین، 2. گروه باردار دریافت کننده عصاره جعفری (mg/kg5) به مدت 18 روز از طریق گاواژ، 3. گروه غیرباردار دریافت کننده عصاره جعفری به مدت 18 روز از طریق گاواژ، 4. گروه باردار دریافت کننده پروستادین به صورت تزریق داخل صفاقی، 5. گروه غیرباردار دریافت کننده پروستادین به صورت تزریق داخل صفاقی، 6. گروه باردار دریافت کننده عصاره جعفری از طریق گاواژ و پروستادین به صورت تزریق داخل صفاقی. پس از اتمام دوران تیمار، حیوانات آسان کشی شدند. هورمون های سرمی استروژن و پروژسترون، fsh و lh مورد سنجش قرار گرفت. پس از تشریح، شاخ رحم و تخمدان موش ها جدا شدند. از این بافت ها برش های سریالی تهیه گردید و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی گردید. نتایج نشان داد که میزان فولیکول های آترتیک در موش های تیمار شده نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت، در حالی که تعداد فولیکول های سالم در گروه ها نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. ضخامت لایه آندومتر و مخاط رحمی در گروه دریافت کننده پروستادین کاهش معنی دار یافته بود در حالی که در گروه دریافت کننده عصاره جعفری افزایش ضخامت مخاط اپی تلیوم، مخاط شاخ رحم و رشد غدد رحمی مشاهده گردید. سطح هورمون lh و fsh در گروه دریافت کننده پروستادین به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری نشان داد. میزان هورمون های استروژن و پروژسترون تمامی گروه ها در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود. در موش های تیمارشده با عصاره جعفری 64% سقط و در گروه دریافت کننده دارو 83% درصد سقط مشاهده شد. در موش های تیمارشده با پروستادین و عصاره جعفری هم 83% درصد سقط دیده شد که در سطح p<5% معنی دار بود. مقایسه وزن و طول جنین های سقط نشده در تمام گروه ها تفاوت معنی داری با گروه کنترل نشان داد. بر اساس یافته های این تحقیق، عصاره الکلی بذر جعفری همانند پروستادین موجب سقط جنین می شود ولی برروی بافت تخمدان و رحم موش های رت ماده اثر تخریبی کمتری دارد.