مطالعات قبلی نشان داده اند که گلیکولیز برای رشد و تکثیر سلولهای سرطانی ضروری می باشد. با این وجودبر اساس برخی مطالعات، سلولهای سرطانی پروستات برای تامین نیازهای بیوانرژتیک خود به اکسیداسیون اسیدهای چرب متکی می باشند. بنابراین، در مطالعه حاضر اثر مهار آنزیمهای کلیدی مسیر گلیکولیز و β اکسیداسیون، یعنی هگزوکیناز و کارنیتین-پالمیتویل ترانسفراز-1 بر رشد و تکثیر رده های سرطان پروستات (pc3 و lncap) مورد ارزیابی قرار گرفت.ابتدا غلظتی از مهارکننده ها، که سبب حداکثر مهار آنزیمهای مذکور می شد، تعیین گردید. سپس در حضور این غلظت، بقاء سلولهای pc3 وlncap در زمانهای 24،48 و 72 ساعت تعیین و با استفاده از annexin v-fitc، سنجش فعالیت ویژه کاسپاز 3 و رنگ آمیزی هوخست 33258، ابعاد مختلف آپوپتوز ارزیابی شد. همچنین در پاسخ به تیمار با مهارکننده ها، تغییرات سطح atp نیز مورد سنجش قرار گرفت. از طرف دیگر، با افزودن پالمیتات به محیط کشت، اثر اسیدهای چرب برونزاد بر رشد و تکثیر سلولها ارزیابی گردید.لونیدامین و اتوموکسیر به ترتیب در غلظتهای 600 و 100 میکرومولار، حداکثر کاهش فعالیت آنزیمهای هگزوکیناز و کارنیتین-پالمیتویل ترانسفراز-1 را سبب گردیده اند. تیمار سلولها با لونیدامین در غلظت مذکور ، منجر به کاهش معنی دار سطح atp و رشد و تکثیر سلولی، افزایش معنی دار فعالیت کاسپاز-3و بروز ویژگیهای مورفولوژیک آپوپتوز گردیده است، در حالیکه متعاقب تیمار سلولها با اتوموکسیر فقط سطح atp در دو رده کاهش یافت و اثر معنی داری بر رشد و القاء آپوپتوز نداشته است. در حضور پالمیتات، فعّالیت آنزیم کارنیتین-پالمیتویل ترانسفراز-1، بویژه در رده lncap بطور معنی داری افزایش یافت.بر اساس نتایج حاضر می توان نتیجه گرفت که سلولهای سرطانی پروستات از گلوکز برای تامین انرژی واحتمالاً به عنوان پیش ساز متابولیتهای دیگر استفاده می نمایند، در حالیکه پالمیتات فقط به عنوان منبعی برای تامین انرژی می باشد. بعلاوه سلولهای رده lncap از لحاظ متابولیکی از رده pc3 متفاوت می باشند.