این پژوهش در خلیج گرگان و در ساحل جزیره آشوراده از بهمن ماه 1389 تا مرداد ماه 1390 به منظور مطالعه تاثیر 2 ماده شیمیایی به عنوان ضد فولینگ برروی فولینگ های موجود برروی تورهای قفس های پرورش ماهیان خاویاری انجام شد. در مجموع 5 تیمار شامل: تین کلراید دی هیدرات 5 گرم و 10 گرم به ازای هر کیلوگرم تور، سدیم دی تیوکاربامات 25 گرم و 50 گرم به ازای هر کیلوگرم تور و یک تیمار شاهد شامل تور ساده و بدون ضد فولینگ جهت مقایسه تیمارها با آن در نظر گرفته شد. همچنین مقاومت پارگی تورها قبل و بعد از دوره آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 21 مرتبه نمونه برداری طی 193 روز انجام شد. در مقایسه تیمارها با تیمار شاهد مشاهده گردید که تیمارهای 1، 2، 4 باعث کاهش معنی دار رشد فولینگ ها گردید (0.05p?) تیمار های 1و2 باعث کاهش معنی دار رشد فولینگ های گیاهی نمی گردد (0.05p?) و تنها باعث کاهش معنی دار بالانوس می گردد (0.05p?). تیمار 4 باعث کاهش معنی دار فولینگ های گیاهی و جانوری می گردد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی تورها با تیمار شاهد قبل از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تفاوت معنی داری بین تیمارها و شاهد وجود ندارد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی تورها با تیمار شاهد بعد از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تیمار 1و4 باعث کاهش مقاومت پارگی تور می گردد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی هر تیمار در قبل و بعد از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تنها در تیمار 1 تفاوت معنی دار وجود دارد (0.05p?) و بدین معناست که تین کلراید دی هیدرات 5 گرم به ازای هر کیلوگرم تور باعث کاهش مقاومت پارگی تور می گردد.