شهر حلّه یکی از مراکز شیعه نشین مهمّ عراق است و بسیاری از شاعران بزرگ شیعه مثل سید حیدر حلّی، سید جعفر حلّی، کاظم آل نوح، هادی کمال الدّین و محمّدعلی الیعقوبی و ... از آن برخاسته اند و بخشی از مجموعه اشعار نغز و دلکش خود را به نام مبارک چهارده معصوم (علیهم السلام) زینت بخشیده و آن را از روی اعتقادات عمیق و ارادتی خالصانه سروده اند که نوازشگر روح و موجب مسرّت خاطر است. آنان در سروده های بهاور خود از موضوعات مختلف مدد جسته اند و علاوه بر توصیف صفات و ویژگی های آن بزرگواران، به فرازهایی از حوادث مهمّ زندگی شان اشاره کرده اند. نگارنده در این پژوهش بر آن است که به شرح و تحلیل مضمونی اشعار آنان بپردازد تا از خلال آن به گوشه ای از فضایل آن نادران دوران از منظر شاعران شیعه مذهب حلّی اشاره کند.