این رساله تلاش دارد که روش های مختلف ساخت هویت فردی را در حیطه ی روانشناسی روایت مطرح کند. روانشناسی روایت به دو بخش اساسی در هویت سازی تقسیم میشود. این دو حوزه که شامل اسطوره سازی شخصی و خویش گفت گویی است را محقق در رمان شیمرا اثر جان بارث بررسی میکند. اسطوره سازی شخصی یکی از مسایلی است که به سادگی در شخصیت های رمان دیده میشود. راویان رمان به صورت کاملا آگاهانه هویت قبلی خود را با هویت جدید ساخت خود جایگزین میکنند. این اسطوره سازی شخصی محقق را به دیگر روش هویت سازی یعنی خود گفتگویی می رساند. این خویش گفتگویی شخصیت های رمان در شرایط مختلف برایشان روایتهایی را ایجاد میکند که محقق را وادار به کاوش درباره راویان این داستان ها میگرداند. با استفاده از این دو متد اصلی در روانشناسی روایت برای ساخت خویشتن خویش ?؛ هر راوی هویت جدیدی را به همه معرفی میکند.