همواره مواد اولیه (خام) از طبیعت گرفته می شود و طی فرایندهایی فیزیکی مصرف می شود تا با افزایش تولید رشد اقتصادی حاصل شود؛ لذا رشد اقتصادی همواره وابسته به طبیعت و منابع طبیعی بوده است. اما سوال این است که این عمل را تا کجا و تا چه زمانی می توان به این شکل ادامه داد؟ یا به عبارتی دیگر آیا رشد اقتصادی (با تاکید بر تولید و مصرف هر چه بیشتر) می تواند به صورت نامحدود ادامه یابد؟ فیزیک علمی است که به مطالعه طبیعت و انرژی می پردازد. این رساله قصد دارد از بینشی که علم فیزیک و خصوصاً قوانین ترمودینامیک در ارتباط با انرژی و مواد و ماهیت آن ها، فراهم می کند استفاده نموده تا نقش نهاده انرژی و مواد اولیه (منابع طبیعی) را در فرایندهای اقتصادی و رشد اقتصادی مورد بازبینی قرار دهد. به عبارتی دیگر حلقه واسط ترمودینامیک و اقتصاد در این رساله، انرژی و ماده (منابع طبیعی) می باشد. در این رساله پس از تعریف قوانین ترمودینامیک، نتایج اقتصادی حاصل از آن استخراج شده و بررسی می شود که آیا تابع رشد اقتصادی جریان غالب، با این نتایج سازگار است یا خیر. نهایتا نتیجه گیری می شود، اگر فعالیت های اقتصادی با معیار های ترمودینامیکی ارزیابی شود، مشاهده می شود که به ازای هر واحد _به اصطلاح_ رشد اقتصادی، چیزی مصرف شده است و از بین رفته است، بنابر این در یک مقیاس کلان جهانی و بین ُ النَسلی، باید معنای متداول اصطلاح رشد اقتصادی، مورد تجدید نظر قرار گیرد.