سرطان پستان ، جز شایع¬ترین سرطان¬ها در زنان دنیا و شایع¬ترین سرطان در زنان ایرانی می¬باشد. محققین عقیده دارند که استرس مزمن نقش مهمی را در بروز سرطان ها خصوصا سرطان پستان بازی می¬کند و باعث ترشح نوروترانسمیترها می¬شود. همچنین مطالعات زیادی نشان داده¬اند که نوروترانسمیترها با تاثیر از طریق گیرنده های متفاوت¬شان در بروز وگسترش سرطان¬های مختلف نقش داشته باشند. این مطالعه در راستای بررسی تغییرات بیان ژن¬ گیرنده¬های دوپامینی و آنزیم کاتکول آمین o متیل ترانسفراز (comt) در بیماران مبتلا به سرطان سینه و بررسی تاثیرات فارماکوژنومیک آنها برروی سلول¬های سرطانی mcf-7 انجام شده است. برای انجام این مطالعه به طور هم¬زمان از 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان سینه و30 فرد غیر مبتلا خونگیری به عمل آمد. در مرحله بعد از سلول¬های تک هسته¬ای خون محیطی جدا شده rna استخراج شد و سپس حضور گیرنده¬های دوپامین (drd1-drd5) و آنزیم کاتکول آمین o متیل ترانسفراز (comt) در سطح سلول¬های خون محیطی با rt-pcr تایید شد. سپس تغییرات بیان این ژن¬ها در بیماران با میزان بیان آن در افراد سالم با تکنیک real time pcr مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت و در ادامه میزان فعالیت اختصاصی آنزیم comt در نمونه¬های سرم خون بیماران مبتلا به سرطان پستان با گروه افراد غیرمبتلا مقایسه شد. در مرحله بعد، با استفاده از داروهای آگونیست و آنتاگونسیست اختصاصی این گیرنده¬ها بر اساس الگوی بیان گیرنده¬های دوپامین در سلول¬های خون محیطی ، سلول-هایmcf-7 تیمار و میزان viability این سلول¬ها توسط تست mtt سنجیده شد. میزان القای آپوپتوزیس توسط داروها با استفاده از تکنیک¬های رنگ¬آمیزی هم¬زمان با رنگ¬های آکریدین اورنج و اتیدیوم بروماید و تکنیک فلوسایتومتری ارزیابی و میزان کاهش تکثیر در این سلول¬ها توسط سنجش میزان بیان ژن pcna در مقایسه با گروه کنترل تعیین شد. مشاهده شد که بیان گیرنده¬های drd2-drd4 وآنزیم comt در بیماران مبتلا به سرطان سینه دارای افزایش معنی¬دار می¬باشد و میزان فعالیت اختصاصی آنزیم comt موجود در خون بیماران به صورت معنی¬داری بیشتر از خون گروه افراد غیرمبتلا بود. همچنین آگونیست drd2 توانست به طور معنی-داری باعث مهار رشد سلول¬های سرطانی mcf-7 شده و باعث القای بیش از 50 درصد آپوپتوزیس در این سلول¬ها شده بود. این نتایج گویای نقش گیرنده¬های دوپامین در القای آپوپتوزیس در سلول¬های توموری سرطان سینه بوده و می¬تواند به عنوان یک دیدگاه جدید در خصوص به کارگیری آگونیست¬ها و آنتاگونیست¬های مناسب این گیرنده¬ها بعد از تعیین الگوی بیان¬شان در امر درمان بیماران مبتلا به سرطان سینه مطرح شود.