امروزه کاهش عمر مفید، هزینه های تعمیر و بازسازی سازه های بتنی آسیب دیده در اثر خوردگی و دیگر عوامل مخرب در مناطق خورنده مانند سواحل خلیج فارس، صدمات جبران ناپذیری بر اقتصاد کشور و توسعه پایدار در این مناطق وارد کرده است. بدیهی است که از جمله مهم ترین عوامل تخریب چنین سازه هایی، نفوذ یون کلر و خوردگی ناشی از آن می باشد. همچنین مشاهدات میدانی و مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که خرابی هایی که در سازه های دریایی اتفاق می افتد، نسبت به ارتفاع آن ناحیه از تراز آب دریا متفاوت است، لذا مطالعه و شناخت کاملتر فرآیند های موثر بر پایایی بتن مسلح در شرایط رویارویی مختلف از جمله ناحیه پاشش، با توجه به بررسی اندک انجام شده در کشور و جهان بر روی این ناحیه در جهت افزایش عمر مفید سازه های بتنی دریایی و جلوگیری از تخریب زودرس آن ها ضروری می باشد. در پایان نامه حاضر از نتایج 3 و 9 ماهه آزمونه های بتنی دارای نسبت های مختلف آب به سیمان و همچنین نمونه های حاوی میکروسیلیس و متاکائولن قرار گرفته در شرایط رویارویی پاشش در محیط خلیج فارس در جزیره قشم برای تحلیل و بررسی اثر زمان بر آهنگ نفوذ یون کلر استفاده شده است. با بررسی تغییرات ضریب انتشارپذیری بتن و اثر زمان بر کاهش آن مشخص گردید کاهش نسبت آب به سیمان و افزایش درصد دوده سیلیس و متاکائولن باعث افزایش قابل ملاحظه مقاومت بتن در برابر نفوذ یون کلر و کاهش اثر زمان بر تغییرات ضریب انتشارپذیری می شوند. همچنین در انتها با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی مدلی برای پیش بینی نفوذ یون کلر به بتن ارائه شده است. نتایج نشان می دهد شبکه عصبی مصنوعی توانایی قابل قبولی در پیش بینی نفوذ یون کلرید دارد.