اگر قرن نوزدهم و بیستم را فضای بیداری اسلامی در ملل مسلمان بدانیم که در این راستا، جنبش های اصلاحی و اسلامی زیادی در بستر آن برای رهایی از یوغ استعمار، اعاده خلافت ، بازگشت به خویشتن، بازگشت به اسلام ناب، دوری از بدعات و خرافات و رهایی از دست حاکمان ظالم و دست نشانده مسلمان شکل گرفت، می توان 11 سپتامبر 2001 میلادی را تقابل چند جانبه نامید که ثمره آن از یک سو درگیری مسلمانان به ویژه سران جنبش ها با حاکمان مسلمان کشورهای عربی ـ بیداری اسلامی یا بهار عربی ـ، از سوی دیگر در گیری مسلمانان با یهود و از جهتی دیگر با صلیبی ها و ظهور جریاناتی مانند طالبان، القاعده، گروه های تکفیری، سلفی تکفیری، اسلام هراسی، شیعه هراسی و ده ها عناوین دیگر نامید. در این زمان، فهم، شناخت ماهیت و حقیقت جنبش ها می تواند کمک شایانی جهت تعامل، طرد و تقابل مسلمانان با یکدیگر داشته باشد. زمانی این شناخت و برنامه ریزی برای نحوه ارتباط شکل می گیرد که به متن و بطن جنبش ها رفته و با سران و اعضایشان از نزدیک مراوده و گفت و گو برقرار نمود. یکی از کشورهایی که می تواند تأثیر جدی در این جریان ها داشته باشد کشورمان ایران هست؛ زیرا در برخی از مناطق آن مانند مناطق قومی و مذهبی با چالش هایی مواجهیم که در صورت فقدان مدیریت صحیح با بحران مواجه خواهیم شد. یکی از گسترده ترین جنبش ها در ایران جنبش جماعت تبلیغ مربوط به مسلمانان حنفی مذهب بلوچ جنوب شرق کشورمان هست که بعد از پنج دهه فعالیت موفق به جذب کثرت نیرو به عنوان عضو و هوادار حتی از بقیه اقوام و مذاهب مانند کرد، ترکمن، خراسانی، بندری، گیلکی، شیرازی و شافعی گردیده است.