گروه هم¬کارکرد به عنوان تسهیل کننده فرایند خلق و اشتراک دانش، مورد توجه سازمان¬ها و شرکت-هایی است که به ارزش دانش به منظور کسب مزیت رقابتی پی برده¬اند. هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل اصلی شکل¬گیری گروه هم¬کارکرد در شرکت¬های خودروسازی ایران می¬باشد. جامعه مورد مطالعه در پژوهش حاضر مهندسین و تکنسین¬های دو شرکت خودروسازی پارس خودرو و سایپا می¬باشد که 200 نفر را دربر گرفته است. که حدود 500 نفر را شامل می شدند و بر اساس محاسبه¬ی حجم نمونه طبق جدول مورگان، تعداد 200 نفر برای پاسخ¬گویی از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. داده های لازم با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که از 86 سوال در پنج بخش عوامل سازمانی، فناورانه، ساختاری، دانشی و فردی تشکیل شده است، میان جامعه پژوهش اعم از مهندسین با سمت رئیس، سرپرست، کارشناس مسئول، کارشناس و همچنین تکنسین¬ها توزیع شد. این افراد به هر یک از سوالات پرسشنامه بر حسب میزان اهمیت¬شان امتیاز 0 تا 10 دادند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از نرم افزار spss و از آزمون های یومن ویتنی، فریدمن، کروسکال والیس استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می¬دهد که میان مجموعه عوامل اصلی شکل¬گیری گروه هم¬کارکرد، به ترتیب عوامل دانشی، عوامل ساختاری، عوامل فناورانه، عوامل فردی، عوامل سازمانی دارای اولویت و اهمیت هستند. همچنین جایگاه هر کدام از عوامل پنجگانه میان دو شرکت بجز در عوامل سازمانی تفاوت معناداری ندارد.