به دلیل سه دهه جنگهای خونین، تمام زیرساختهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور افغانستان از بین رفته است. بعد از تحولات 11سپتامبر 2001 که منجر به شکل گیری نظام سیاسی جدیدی در این کشور شد، ترمیم زیرساختهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی افغانستان، از مهمترین اولویتهای دولت افغانستان قرار گرفت. و از آنجایی که مهمترین اصل در توسعه زیربنایی و دولت–ملّت سازی در یک کشور، ضرورت توجه و توسع? نیروی انسانی است؛ افغانستان برای تأمین این نیروها، نیازمند توجه جامع? جهانی و کشورهای منطقه است. بر همین اساس، بعد از ایجاد نظام سیاسی جدید، کشورهای منطقه ای و جهانی تلاش کردند که با تربیت نیروی انسانی افغانستان، سهمی عمده ای در بازسازی افغانستان داشته باشند. مسلماً جمهوری اسلامی ایران به دلیل اشتراکات تاریخی، فرهنگی و زبانی که با افغانستان دارد، از پتانسیل ها و ظرفیتهایی بیشتری برای تربیت نیروی انسانی افغانستان بر خوردار است که در این تحقیق تلاش می شود تا ظرفیتهایی قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در افغانستان، با تاکید بر تربیت نیروی انسانی مورد مطالعه قرار داده شود.