چکیده هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی درمانگری فراشناختی با شناخت درمانگری در کاهش اضطراب امتحان دانشجویان دختر بود. روش: طرح تحقیق در این مطالعه، یک طرح تجربی حقیقی بود. در این پژوهش، سه گروه 5 نفری از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس و تهران انتخاب شده و به گونه تصادفی به سه گروه درمانگری فراشناختی، درمانگری شناختی کنترل گمارده شدند. قبل، طی و بعد از درمان پرسشنامه های اضطراب امتحان اسپیلبرگر، افکار اضطرابی، باورهای فراشناختی توسط هر آزمودنی تکمیل شد. 9جلسه درمانگری فراشناختی و 8 جلسه درمانگری شناختی در هفته یک بار اجرا شد، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. سپس بعد از دو ماه در مرحله پیگیری آزمودنی ها مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون تحلیل کواریانس، تحلیل واریانس یک راهه، تعقیبی lsd تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد درمانگری فراشناختی با درمانگری شناختی در کاهش اضطراب امتحان تفاوت معناداری نداشتند، در حالی که درمانگری فراشناختی نسبت به گروه کنترل منجر به کاهش معنادار اضطراب امتحان شد. در ادامه نتایج بیانگر این بود که درمانگری فرا شناختی در مقایسه با درمانگری شناختی منجر به کاهش بیش تر فرانگرانی شده است. همچنین یافته های پژوهش نشان داد درمانگری فراشناختی در مقایسه با شناخت درمانگری منجر به کاهش بیش تر باورهای فراشناختی شده است. بحث: نتایج این مطالعه نشان داد با توجه به اهمیت اضطراب امتحان به عنوان یک عامل تهدید کننده پیشرفت تحصیلی دانشجویان، می توان از یافته های این مطالعه جهت اجرای برنامه های پیشگیرانه و مداخله ای استفاده نمود. همچنین حائز اهمیت است که با توجه به عدم استفاده از درمانگری فراشناختی در این حوزه، می توان در کنار سایر درمان های موجود جهت کاهش اضطراب امتحان استفاده کرد، بدیهی است که برخی از تکنیک های نهفته در درمان فراشناختی، در کاستن باور های ناکارآمد که عامل تقریبا مهمی در ایجاد اضطراب امتحان هستند، بسیار موثر خواهند بود.