هدف: در این مطالعه به بررسی اثر داروی نوانترون (novantrone) بر روی کنترل بیماری مولتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis) در بیمارستانهای جم، سینا و وعلی در سالهای 89-88 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مداخله ای (interventional) ازنوع نیمه تجربی (quasi-experimental) در بین 60 بیمار مبتلا به ms مراجعه کننده به بیمارستانهای جم، سینا و بوعلی تهران در سالهای 89-88 انجام شده است. جمع آوری داده ها به صورت میدانی و با استفاده از چک لیست انجام گردید. معیارهای ورود به مطالعه داشتن edss (expanded disability severity score) بالاتر یا مساوی 2، رضایت جهت شرکت در مطالعه و عدم وجود حساسیت دارویی بودند.یافته ها: در مجموع در 24 بیمار (40 درصد) شدت بیماری کاهش نشان داد و 23 بیمار (3/38 درصد) دچار عوارض دارویی شدند. سن، مدت بیماری، جنسیت بیماران، اولین علامت بیماری و نیز نوع بیماری بر روی نتایج درمانی اثری نداشتند (p > 0.05)؛ اما سطح تحصیلات زیر دیپلم (p=0.016) و وضعیت زندگی مشترک متأهلی (p=0.015) سبب افزایش معناداری در میزان اثربخشی داروی نوانترون می شدند.نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های این مطالعه و مقایسه آن با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه، چنین استنباط می گردد که داروی نوانترون داروی نسبتا خوبی جهت تسکین علایم بیماری ms می باشد؛ اما هنوز نیاز به مطالعات بیشتری جهت اطمینان از safety آن در این گروه از بیماران وجود دارد.

مقدمه: سرطان پستان شایعترین نوع سرطان در بین خانم های ایرانی محسوب می شود. این سرطان، در 70% بیماران، هنگامی کشف می شود که به مرحله پیشرفته بیماری رسیده است. در 30% موارد نیز هنگامی کشف می شود که به مرحله پیشرفته بیماری نرسیده است، ولی اندازه آن از 5 سانتیمتر گذشته است. میزان بقای 5 ساله این بیماری در ایران حدود 62% است که کمی بیش از سایر کشور ها می باشد. مبتلایان به این بیماری به دلیل عوارض جسمی و روحی و روانی که با آن دست به گریبان هستند، کیفیت زندگی کاهش یافته ای را تجربه می کنند. بر همین اساس تشخیص به موقع بیماری و درمان مناسب آن از جمله مواردی است که می تواند سبب کاهش قابل ملاحظه مرگ ناشی از این بیماری شود. ولی این مسئله که افرادی که مبتلا به سرطان پستان هستند در چه مرحله ای از بیماری به پزشک مراجعه می کنند موضوعی است که تاکنون بر روی بیماران ایرانی انجام نگرفته است. لذا بر همین اساس تصمیم گرفتیم در این مطالعه به بررسی میزان شیوعearly stage سرطان پستان در مقایسه با stage های دیگر سرطان پستان در بیمارستان های بوعلی، جم و مهر طی سال های 85 تا 90 بپردازیم. مواد و روش ها: جامعه مورد بررسی شامل 167 نفر از خانم های بستری شده در بیمارستان های بوعلی، جم و مهر در سال های 1385 تا 1390 بودند. در نهایت پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از کلیه افراد مورد مطالعه اقدام به آنالیز داده ها نمودیم که در این زمینه از نرم افزار آماری spss نسخه 19 بهره گرفتیم. یافته ها: ارتباط معناداری بین گیرنده های استروژن، پروژسترون و her-2neu با مرحله سرطان پستان، محل درگیری و نوع سرطان وجود نداشت ولی درخصوص استروژن و پروژسترون با bmi رابطه معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: در بیمارانی که گیرنده استروژن، پروژسترون و her-2neu منفی گزارش شده بود، با مرحله سرطان پستان، رابطه معناداری مشاهده نشد.