مواد خطرناک نظیر مواد منفجره، اشتعال پذیر، سمی و عفونی ، موادی هستند که به دلیل خواص شیمیایی و فیزیکی خود، ریسک قابل توجه ای را بر سلامت و ایمنی مردم، محیط زیست و اموال (تاسیسات و تسهیلات) تحمیل می کنند، حمل و نقل مواد خطرناک ضرورتی انکاناپذیر در راستای پیشرفت صنعتی کشورها است که باید با رعایت تمهیدات خاص انجام شود. تحلیل ریسک، مکانیابی تسهیلات و مسیر یابی و زمان بندی از جمله مسایل مهم در حمل و نقل مواد خطرناک است، در مساله مسیریابی، انتخاب مسیر یا چگونگی تخصیص وسایل نقلیه محمولات خطرناک بر اساس ملاحظات ایمنی و اقتصادی (اهداف رقیب و متناقض) مد نظر است. از یک طرف باید حمل و نقل مواد خطرناک فعالیتی اقتصادی باشد تا امکان جلب سرمایه گذاری در آن وجود داشته باشد و از طرف دیگر باید باحداقل کردن ریسک فرایند حمل و نقل محمولات خطرناک، معیارهای ایمنی برآورد گردند. مساله این تحقیق، ارایه متدولوژی جهت تعیین تخصیص مسیرهای اقتصادی و ایمن برای انتقال محمولات خطرناک است. در این رساله، ابتدا شاخص های مورد استفاده در محاسبه مسیرهای بهینه تعیین شده استو سپس با توجه به مطالعات انجام شده، اهداف و محدودیت های مساله مشخص شده و با بکارگیری یک مدل بهینه سازی چند هدفه عدد صحیح مساله حل گردیده است. این رساله سعی نموده است، ابزاری جهت استفاده برنامه ریزان و تصمیم گیران به منظور مدیریت حمل و نقل مواد خطرناک ارایه دهد. به کمک شاخص ریسک تعریف شده در این پژوهش، می توان با محاسبه میزان ریسک کمان های شبکه در وضع موجود، ریسک حمل و نقل مواد خطرناک در طول یک مسیر را تعیین کرد و در نتیجه ارزیابی مناسبی از وضعیت ریسک شبکه ارایه داد. همچنین با استفاده از مدل ارایه شده در این تحقیق، مدیریت حمل و نقل موادخطرناک می تواند تخصیص بهینه برای چندین نوع کالا و چندین زوج مبدأ–مقصد در شبکه حمل و نقلی را پیدا کند.