پیشرفت های اخیر در فن آوری ساخت حسگرهای کوچک، کم مصرف و ارزان قیمت، محققان و دانشمندان عرصه مخابرات و علوم رایانه را به پیشنهاد ایده ای بدیع در شبکه نمودن حسگرهای بی سیم. هدایت نموده است. طوری که امروزه توجه بسیاری از محافل علمی و صنعتی به شبکه های حسگر بی سیم معطوف شده است. با توجه به مزایای منحصر به فرد این شبکه ها همچون حد اکثر فاصله حسگری وسیع، مقاومت در برابر خرابی یا از کارافتادگی، دقت بالا و هزینه پایین؛ شبکه های حسگر بیسیم در کاربردهای فراوانی همچون پایش غیر مستقیم محیط های غیر قابل دسترس یا پر خطر، عملیات نجات و امداد رسانی، خدمات امنیتی در مرزها، ساخت خانه های هوشمند و تشخیص خرابی دستگاه ها بکار گرفته شده اند. بنابر این روز به روز، پر اهمیت این شبکه ها (در مقایسه با دیگر شبکه های بی سیم) افزوده می شود. شبکه های حسگر بی سیم از بسیاری جهات با شبکه های بی سیم دیگر مانند شبکه های موبایل و شبکه های ad hoc متفاوت اند و همین نکته چگونگی طراحی پریتکل های مربوط به این شبکه ها را با سایر شبکه ها متفاوت می سازد. با توجه به اینکه در این شبکه ها، حسگرهای توسط پاتری تغذیه می شوند و در بسیاری از کاربردها امکان شارژ مجدد این باتری ها وجود ندارد؛ منابع انرژی در شبکه های حسگر بی سیم بسیار محدود می باشد. بنابر این، یکی از مسایل مهم طراحی در این شبکه ها کاهش میزان مصرف انرژی شبکه به منظور افزایش طول عمر شبکه خواهد بود. همچنین حسگرهای مذکور به لحاظ تعداد زیاد، ولی از لحاظ کیفیت پایین هستند؛ به همین خاطر داده تک تک حسگرها در این شبکه مورد توجه نبوده و از ترکیب اطلاعات چندین حسگر نزدیک به هم استفاده می شود که بیان کننده تخمین دقیقی از پارامتر مورد اندازه گیری خواهد بود. در میان پارامترهای موثر در طراحی شبکه های حسگر بی سیم، مهمترین پارامتر کاهش مصرف انرژی و افزایش طول عمر شبکه می باشد. در این پایان نامه، یک پروتکل سلسله مراتبی و خود سامانه به نام epmplcs برای مسیریابی در شبکه های حسگر بی سیم پیشنهاد می شود. از خصوصیات برجسته این پروتکل می توان به صرفه جویی بالا در مصرف انرژی، آرایش منظم خوشه ها در شبکه و بهبود کیفیت داده ترکیب شده اشاره نمود. نتایج شبیه سازی نشانگر عملکرد و کارایی بهتر این پروتکل نسبت به پروتکل های دیگر در این زمینه است.