در این تحقیق سعی بر آن بوده است که سطح بهینه سرمایه گذاری در ساخت و توسعه بنادر تعیین و توسعه بهینه از دیدگاه ملی ارایه گردد. به عبارت دیگر با توجه به خروجی مطالعات پیش بینی حجم تجارت دریایی سطح ظرفیت مورد نیاز در طرح توسعه بندر مشخص می گردد. بدیهی است گزینه های مختلفی برای ساخت و توسعه بندر متصور می باشد که هر یک هزینه ها و منافع مشخصی را در بر دارد. این مطالعه کلیه راه های متصور برای توسعه بندر در نظر گرفته شده و جواب بهینه از دیدگاه اقتصاد ملی ارایه گردیده است. با توجه به اینکه عوامل ناشناخته بسیاری در برآورد حجم کالا تاثیر گذار است همواره عدم اطمینانی در این برآورد وجو د دارد که سبب می گردد ماهیت مساله به حالت فازی غیر قطعی تبدیل می گردد. بنابراین با درنظر گرفتن عدم اطمینان های مذکور و استفاده از مقادیر فازی برای تعیین جواب های بهینه نحوه سرمایه گذاری از فرایند یاد شده استفاده گردیده است . بندر مورد مطالعه بندر شهید رجایی می باشد که هم اکنون بزرگ ترین ترمینال کانتینری کشور را دارد این بندر در حال حاضر ظرفیت جابجایی 1450000 teu را دارا می باشد براساس پیش بینی های انجام شده این بندر باید تا سال 2030 ظرفیت تخلیه و بارگیری حدود 12000000 teu را دارا باشد لزوم این توسعه سبب گردید گزینه های مختلف متصور براساس توسعه آتی ناوگان جهانی مورد توجه قرار گرفته و مدل بهینه سازی مناسب ساخته شود. در این مدل با توجه به اینکه دیدگاه مورد بررسی دیدگاه ملی می باشد هزینه ها و منافع از دید سرمایه گذاران و مصرف کنندگان مورد بررسی قرار می گیرد . مدل ساخته شده مدل بهینه سازی عددی صحیح از نوع تصمیم گیری سرمایه گذاری است که متغیر تصمیم گیری موجود در آن تعداد شناور و تعداد اسکله می باشد. محدودیت های این مدل محدودیت هایی از قبیل محدودیت فازی مربوط به حجم عملیات هزینه های سرمایه گذاری ظرفیت جابجایی کالا در بندر شکبه حمل و نقل دریایی کالا محدودیت های ناشی از تعداد شناور های بزرگ در ناوگان جهان می باشد. بنابرانی با گردآوری اطلاعات مورد نیاز و اجرای مدل سرمایه گذار توسعه و ساخت بندر دولت در می یابد که به ازای حجم عملیات فازی در دوره های زمانی 5 ساله توسعه بندر به چه نحوی صورت پذیرد که هزینه های گردانندگان دولت و مصرف کنندگان کمیته گردد و جواب های بهینه به دست آمده با چه درجه عضویتی به مجموعه جوابهای بهینه ملی متعلق می باشد