نام پژوهشگر: مقداد ممتازامیری

کاربرد الگوریتم ژنتیک در مدلهای تلفیقی تخصیص ناوگان و مسیریابی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علم و صنعت ایران - دانشکده مهندسی عمران 1384
  مقداد ممتازامیری

حمله سولفاتی یکی از انواع شدید خرابی در بتن است و هنگامی که بتن در معرض آب یا خاک که حاوی سولفات است قرار می گیرد.رخ می دهد لیکن در استانداردها و تحقیقات موجود پیرامون ارزیابی مقاومت سولفاتی بتن اغلب تاثیر یک نوع سولفات (سولفات سدیم) بریک یا دو مشخصه بتن انبساط و بعضی اوقات مقاومت فشاری ) موجود مورد بحث قرار می گیرد و با تغییر خصوصیات ملات و بتن همچون اضافه کردن افزودنی ها و تغییر عومل موثر در آنها سعی در تدوین روش هایی برای ارزیابی مناسب سیمان برای قرار گیری در محیط سولفاتی دارند هم اکنون با دانش امروزی این احتمال قوت گرفته که با توجه به انواع سولفات های موجود در محیط نوع سولفات در تماس بتن تاثیرات متفاوتی بر بتن بگذارد و این تاثیرات محدود به انبساط صرف نباشد و شاید بتنی که از لحاظ معیار انبساطی هنگام تماس با سولفات سدیم شرایط لازم را داراست و عملکرد خوبی از خود نشان میدهد که در تماس با دیگر سولفات ها مثلا سولفات منیزیم دچار اسیب جدی و افت مقاومتی گردد لذا در این تحقیق با بکارگیری سیمان و افزودنی دوده سیلیس و دو نوع محلول سولفات سدیم ومنیزیم تاثیرات محیط سولفاتی بر شاخص های فیزیکی انبساط و مکانیکی مقاومت فشاری کششی و خمشی نمونه ها بررسی گردیده است مطابق نتایج حاصل از 180 روز استغراق نمونه ها ازمایش انبساط بهترین پتانسیل برای استاندارد شدن را داراست. برنامه ریزی خطوط هوایی از جمله مسایلی است که در دو دهه اخیر مورد توجه پژوهشگران حمل و نقل قرار گرفته است. با توجه به حجم بزرگ این مساله در شرایط واقعی و همچنین لزوم در نظر داشتن مسایل مختلفی نظیر تقاضا تعمیر و نگهداری برنامه ریزی خدمه و .. این مساله در چهار گام مجزا بررسی و حل می شود . این گامها عبارتند از زمان بندی تخصیص ناوگان مسیریابی هواپیما و برنامه ریزی خدمه در گام اول با توجه به سیاستهای کوتاه مدت و بلند مدت خط هوایی لیستی از مبادی? مقاصد? ساعات بلند شدن و نشستن پروازه ها تهیه می شود در گام بعدی به هر یک از این پروازها ناوگانی اختصاص می یابد در گام مسیریابی هواپیما مشخص می شود که هر پرواز به وسیله کدام هواپیما انجام می شود و در آخرین گام نیز به هر یک از پروازها گروهی از خدمه تخصیص می یابد. در سالهای اخیر تلاشهای برای تلفیق گامهای مذکور صورت گرفته و مدلهای گوناگونی نیز ارایه شده است. در میان این مدلها مدل barnhart (1998) بیشترین سازگاری را با شرایط خطوط هوایی ایران دارد و در آن دو گام تخصیص ناوگان و مسیریابی با یکدیگر تلفیق شده اند این مدل نیز مانند سایر مدلهای تلفیقی پارامترهای فروانی دارد و لذا حل مسایلی با ابعاد واقعی با استفاده از تکنیکهای معمول برنامه ریزی خطی با استفاده از رایانه های شخصی امکان پذیر نیست در نیتجه استفاده از روشهایی فراابتکاری نظری الگوریتم ژنتیک برای حل چنین مدلهای اجتناب ناپذیر است. در این پژوهش پس از معرفی کلی مساله برنامه ریزی خطوط هوایی و مدلهای مرسوم به تشریح مدل مذکور پرداخته و در نهایت با استفاده از مفاهیم این مدل به حل مسایل نمونه با استفاده از اطلاعات موجود در هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران پرداخته ایم