التهاب یک فرایند محافظتی در برابر محرکهای آسیب رسان است که باعث حذف محرک شده و از انتشار آن جلوگیری می کند و بافت آسیب دیده را بهبود می بخشد. میزان حس درد و پاسخ التهابی در زنان و مردان متفاوت است و در ذکر علل ،به نقش استروییدهای جنسی بعنوان مهمترین علت، اشاره شده است.. با توجه به اثرات متفاوت ضد دردی مرفین در جنسها و با توجه به اینکه مرفین برخی اثرات ضد التهابی را نیز از خود نشان داده است لذا در این تحقیق به بررسی اثر جنس و مراحل متفاوت سیکل استروس بر التهاب ناشی ازکاراژینان و اثر تعدیلی مرفین بر التهاب در موش صحرایی پرداختیم. بدین منظور سیکل جنسی در موشهای ماده به 2 روش تهیه اسمیر واژینال ومقایسه وزن لوله رحمی تعیین شد و تزریق سالین و مرفین به موشهای نر و ماده ، نیم ساعت قبل ازتزریق کاراژینان، بصورت داخل صفاقی صورت گرفت و التهاب به دو روش تعیین میزان ادم و سنجش نشت آلبومین اندازه گیری و مقایسه شد .نتایج نشان داد که کاراژینان در موشهای ماده، باعث ایجادکمترین میزان التهاب در ماده های گروه پرواستروس(زمانیکه استروژن بیشترین غلظت پلاسمایی را دارد) شد و بیشترین التهاب در ماده های دای استروس(زمانیکه سرعت افزایش پروژسترون در مقایسه با استروژن بیشتر است)گزارش شد. التهاب ناشی از کاراژینان در گروه پرواستروس کمتر از موشهای نر بود ودر 4 ساعت اول آزمایش، این کاهش معنی دار بود همچنین در مقایسه اثر ضد التهابی مرفین، بیشترین اثرضد التهابی در گروه دای استروس و کمترین اثر ضد التهابی آن مربوط به گروه پرو استروس بود. مرفین در گروههای ماده التهاب را بیش از موشهای نر کاهش داد که اختلاف اثر مرفین بین گروه نر و ماده های دای استروس و استروس معنی دار بود. بنابراین شاید بتوان گفت کاهش التهاب طی پرواستروس با اثر استروژن بر عناصر التهابی وساطت میشودو احتمالا از مسیری متفاوت با درد التهابی بوسیله استروژن هدایت میشود.همچنین اثر تزریقی مرفین بصورتi.p بر التهاب، همانند اثرات ضد دردی آن ،تحت تاثیر هورمونهای جنسی اثرات متفاوتی را در جنسها و مراحل مختلف سیکل استروس در ماده ها نشان میدهد اگر چه بنظرمیرسد اثرات ضد التهابی مرفین از مکانیسمهای دخیل در بی دردی جدا هستند.