نانو لوله های کربن در سال 1991، توسط ایجیما کشف شد. نانو لوله ها به طور کلی با سه روش اصلی تولید می شوند که تخلیه ی قوس الکتریکی، تبخیر سطحی لیزری و لایه نشانی بخار شیمیایی هستند. در دیدگاه انتقال حرارت، قانون های کلاسیک که برای سیستم های ماکروسکوپی استفاده می شوند وقتی که اندازه ی سیستم به مقیاس های میکروسکوپی نزدیک می شود، نامناسب است. نانو لوله های کربن به نانو لوله-های تک دیواره و چند دیواره تقسیم بندی می شود که این وابسته به تعداد لایه های پیچیده شده می باشد. به دلیل مزایایی همچون گرمای موضعی سریع، رشد قابل کنترل و ایجاد نانو لوله ها روی محل های انتخابی روش های لایه نشانی بخار شیمیایی به کمک لیزر برای تولید نانو لوله های کربن به کار می رود. به منظور بررسی این روش، چند کاتالیزور شاملni/al/cr و fe/al/cr بر روی زیر لایه ی کوارتز به روش لایه نشانی تبخیر در خلاء لایه نشانی و با کاربرد گاز های استیلن، هیدروژن و لیزر پیوسته ی با توان 2 وات و طول موج 6/10 میکرومتر تولید نانو لوله های کربن مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی ریخت شناسی نمونه های مختلف نانولوله های کربن از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده گردید. نتایج به دست آمده دلالت بر این است که تابش لیزر به زیر لایه در دمای اتاق موجب می شود تا دمای موضعی افزایش یابد، بدین طریق نانو لوله های کربن روی موقعیت های کنترل شده و دقیق ساخته شدند.