در محاسبه قابلیت اعتماد یک سیستم با اجزای مازاد، اغلب فرض می شود که اجزاء مستقل از هم خراب می شوند. در حالی که این فرض در عمل به ندرت درست است. زیرا که محیط مشترک باعث پدید آمدن وابستگی بین اجزاء می گردد. آگاهی از وجود وابستگی بین مولفه های سیستم باعث می شود که ملزم به یافت توزیع توأم برای مولفه های سیستم گردیم و سپس به بررسی مشخصه های سیستم بپردازیم. در این رساله اثر اضافه شدن جزء مازاد بر قابلیت اعتماد سیستم زمانی که اجزاء وابسته اند مطالعه می گردد و نتایج با حالت استقلال اجزاء مقایسه می شود. در چند توزیع دو متغیره مهم در مباحث قابلیت اعتماد تاثیر وابستگی مورد مقایسه قرار می گیرد. نتایج این بررسی در تصمیم گیری و طراحی سیستم ها بکار می آیند.