روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی – تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 60 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید بود که به صورت تصادفی ساده (simple random) انتخاب شدند و 30 نفر عفونت دهانی داشتند و 30 نفر مبتلا به عفونت دهانی نبودند. نتایج: 7/46 درصد از افرادی که عفونت دهانی داشتند و 30 درصد از افرادی که عفونت دهانی نداشتند، دارای سطوح بالای آنتی بادی ضدمایکوپلاسما بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p > 0.05). در افرادی که سطح آنتی بادی ضدمایکوپلاسما بالا بود، شدت بیماری بالاتر بود (p < 0.05). نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می شود که سطح آنتی بادی های ضدمایکوپلاسمایی ارتباط آماری معناداری با شدت بیماری دارد و لذا پیشنهاد می شود در افرادی که سطح آنتی بادی های ضدمایکوپلاسمایی در آنها بالا می باشد، از شیوه های درمانی موثرتری جهت کاهش شدت علایم استفاده شود.