هدف: در این مطالعه به بررسی اثر تیمولول در مقایسه با biosopt در درمان گلوکوم در بیماران مراجعه کننده به کلینیک چشم بیمارستان امام حسین (ع) تهران در سال 1388 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه مداخله ای (interventional) به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی (randomized clinical trial) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل دو گروه 40 نفری از بیماران مبتلا به گلوکوم مراجعه کننده به کلینیک چشم بیمارستان امام حسین (ع) تهران در سال 1388 بود که یک گروه به طور تصادفی ساده تحت درمان با قطره تیمولول و یک گروه تحت درمان با قطره biosopt قرار گرفتند.یافته ها: کنترل فشار داخل چشم در 11 نفر (5/27 درصد) در گروه تیمولول و در 11 نفر (5/27 درصد) در گروه biosopt حاصل شد که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p=1.000). سن بیماران بر روی نتایج درمانی آنها در گروه تیمولول موثر بود و افرادی که پاسخ درمانی نشان داده بودند، میانگین سنی بالاتری داشتند (p=0.010).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که تیمولول و biosopt هر دو گزینه های درمانی مناسبی در بیماران مبتلا به گلوکوم هستند و لذا می توان از هر یک از آنها بنا به نظر پزشک و شرایط بیمار استفاده نمود.