هدف : هدف از این مطالعه تعیین میزان اثر بخشی تزریق کورتیکواستروییدها در بیماران دیابتی مبتلا به انگشت ماشه ای در بیمارستان های بوعلی و امیرالمومنین بوده است . روش مطالعه : این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای ،مداخله ای، توصیفی – تحلیلی و مقطعی انجام گرفته است . حجم نمونه مورد بررسی 53 نفر از بیماران مبتلا به انگشت ماشه ای در بیمارستان امیرالمومنین و بوعلی (1389-1388) بود که 11 نفر از این افراد مبتلا به دیابت نیز بودند، کلیه افراد پس از اعلام رضایت خود در این طرح شرکت نمودند و سپس اطلاعات به روش میدانی ، کتابخانه ای و مصاحبه ای جهت بررسی میزان تاثیر کورتیکواسترویید ( بعد از 1 ماه و 2 ماه و 6 ماه ) جمع آوری شد، پرسشنامه ها و پرونده ها مطالعه شد و نهایتا نتایج توسط برنامه آماری spss13 و آزمونهای chi square و fisher تجزیه و تحلیل شد . یافته ها : فراوانی خانمها 4/60% و آقایان 6/39 % و 8/20% مبتلا به دیابت و 2/79 % عدم ابتلا به دیابت بودند که از افراد دیابتی 4/36% تیپ ii و 6/63% تیپ i بودند . بحث و نتیجه گیری : میزان بهبودی در افراد دیابتی بعد از 1 ماه 91% ( fine) و 9% good) ) و بعد از دوماه 8/81% ( fine ) و 2/18% ( good) و بعد از شش ماه 91% ( fine) و 9% ( good) و در افراد غیر دیابتی بعد از 1 ماه 1/88% (fine) و 9/11% ( good) و بعد از 2 ماه 81% ( fine) و 12% ( good) و 7%( recurency)و بعد از 6 ماه88 % ( fine) و 8/4% ( good) و 2/7% (recurency ) بوده اند و ارتباط معنی داری درخصوص میزان بهبودی با تزریق کورتیکواسترویید در بین بیماران دیابتی و غیر دیابتی وجود نداشت ( p>0.05 ) . پیشنهاد می گردد که مطالعات گسترده تر با حجم نمونه بالاتر در مراکز متعدد و مقایسه روشهای درمانی دیگر به منظور دستیابی به تاثیرگذاری بهتر در این خصوص انجام گیرد .