رمانهای "داستان پسرم" و "آشنایی تصادفی" با شخصیتهای فرودست خود با لنز پسا استعماری مطالعه میشوند.در اولین رمان کاراکتر برجسته اما فرودست و سیاهپوست نمیتواند خود و خانواده اش را از بند استعمار رهایی بخشدو بر سکوت غلبه نماید. آپارتاید و تبعیض نزادی رنج بیشماری را بر سیاهان تحمیل میکند و تنها این زن سیاهپوست است که اگرچه در چنگال دو استعمار(امپریالیسم و مردسالاری) قرار گرفته است اما در مقاومت بر مردان پیشی میگیرد و بر سکوت فایق می آید. در رمان دوم براکندگی و بیخانمانی باعث سکوت کاراکترهای مهاجر میشود. در واقع تفاوتهای فرهنگی بین شرق و غرب احساسات دوگانه ای را در کاراکترها برمی انگیزد که نه تتها باعث رنج آنان میشود بلکه آنان را به مقاومت وامی دارد. تفاوت میان نزاد زبان و فرهنگ باعث ایجاد این حالت دوگانه در بین افراد داستان می شود.