در پروژه اول، سطح نانوذرات سیلیکا (sio2) توسط دی اسید های کایرال به عنوان عامل جفت شونده تحت امواج فراصوت اصلاح شدند. . دی اسیدهای به کار رفته شامل n-تری‎ملیتیل‎ایمیدو-l-لوسین، n-تری‎ملیتیل‎ایمیدو-l-فنیل آلانین، n-تری‎ملیتیل‎ایمیدو-l-آلانین،n -تری‎ملیتیل‎ایمیدو-l-والین و n-تری‎ملیتیل‎ایمیدو-l-متیونین می باشند. گروه های هیدروکسیل روی سطح sio2 با گروه های اسیدی عامل های جفت شونده واکنش دادند. برهمکنش بین نانوذرات سیلیکا و دی اسید های کایرال توسط آنالیزهای مختلف مانند طیف سنجی ft-ir، xrd و مورفولوژی آن ها توسط fe-sem و tem بررسی شد. به منظور مطالعه میزان پراکندگی و تعیین اندازه ذرات sio2 از آنالیز tem استفاده شده است که نشان می دهد که همه ی ذرات در مقیاس نانو می باشند و هیستوگرام اندازه ذرات، میانگین اندازه ذرات حدود 12 نانومتر را نشان می دهد. در تحقیق دیگر، نانوکامپوزیت های /sio2 pai فعال نوری جدید حاوی l-متیونین به طور موفقیت آمیزی با استفاده از روش ساده و ارزان تابش فراصوت تهیه شدند. برای این منظور، در ابتدا پلی آمیدایمید به عنوان ماتریس پلیمر بوسیله واکنش پلیمر شدن تراکمی مستقیم n-تری‎ملیتیل‎ایمیدو-l-متیونین با 4،?4-دی آمینو-دی-فنیل اتر در تترابوتیل آمونیوم برمید به عنوان حلال و تری فنیل فسفیت به عنوان عامل متراکم کننده سنتز شد. داده های tga نشان می دهد که خواص حرارتی نانوکامپوزیت ها نسبت به پلیمر خالص افزایش یافته است. بررسی طیف سنجی پراش پرتو-ایکس نانوکامپوزیت های pai/da3d-sio2 نشان می دهد که نانوذرات اصلاح شده و نانوکامپوزیت های حاصل نیز آمورف خواهد بود و هیچ پیک تیزی در آن مشاهده نمی شود. از تصاویر tem نانوکامپوزیت های /sio2 pai تهیه شده مشاهده شد که نانوذرات sio2 اصلاح شده با اندازه کمتر از 15 نانومتر به طور یکنواخت در ماتریس پلیمر پراکنده شده اند. تصاویرfe-sem نیز نشان می دهد که بیشتر نانوذرات به صورت یکنواخت در سطح ماتریس پلیمر پراکنده شده اند.